آيلا صادقي / فدرالیسم و مساله کرد

فدارالیسم به طورکلی چیست وجایگاه آن به مثابه یک پروژه یا برنامه در جامعه ایران چگونه ارزیابی میشود وآیا مساله کرد در ایران با فدارالیسم حل خواهد شد یا نه ؟

فدارالیسم در فرهنگ سیاسی به دو معناست :فدارالیسم اداری وفدارالیسم ملی .فدارالیسم اداری همان شیوه تقسیم اختیارات دولت مرکزی در امور محلی بین نواحی مختلف یک کشور ونحوه تعیین این نواحی هیچگونه رابطه جداگانه ای با فدارالیسم ملی وقومی ومذهبی نداردواختیارات بیشتری از لحاظ اداره امور داخلی در سطح مختلف به دستگاههای اداری محلی واگذار میشود به عنوان مثال:کشور آلمان که از چندین ایالت جداگانه تشکیل شده که همگی از یک سیستم فدارلی در ارتباطندوهمگی به یک زبان سخن میگوند وهیچ گونه خاصیت ویژه قومی ومحلی نمیتواند آنها را از هم جدا کند ویا ایالت متحده امریکا که از 50ایالت تشکیل شده .

اگر صحبت ماتنها بر سر شیوه اداره کشور باشد وبگیم اگه به دست خود مردم بیافته چه میشود ؟در آن حال است که خود مردم به بهترین وموثرترین نحوه در همه زمینه ها فعالیت وکار میکنند و این در مقایسه با مقام و بدون شک نظام شورایی قدرت بسیار بیشتر و وسیعتری بین همه جامعه تقسیم میشه و مطمئنا این نوع تقسیم قدرت اداری در یک کشور دهها برابر از آنچه که امروز در نظام سرمایه داری بنام سیستم فدارالی شناخته شده دموکراتیک تر است.وحال یک سوال پیش میاید وآن این است که ملتهای ساکن ایران با چه معیارهایی تعیین میشن ومرز جغرافیایی حکومت ملی آینده شان در چهار چوب ایران چگونه مشخص میشود ؟در این رابطه نظریه پردازانه فدارالیسم تا حالا نتوانسته اند برای ایران پاسخ روشن وقانعی پیدا بکنند اما در مورد مساله کرد به عنوان مساله مشخص وخود مختاری وبحث در مورد فدارالیسم به عنوان راه حل پاسخ های روشنی داده شده .اینکه مشکل فدارالیسم جای دیگریست .مبارزه دهها ساله ی مردم کردستان بر علیه رژیم های حاکم وبر علیه ستم ملی در بخش معینی پیش رفته وبه شیوه ای طبیعی تا حدود زیادی مرزها را مشخص کرده!در حالی که صاحبان برنامه فدارالیسم برای همه ایران این تاریخ را بفراموشی سپردن و ویژگی مساله کرد رو به رسمیت نمی شناسند.کم نیستند ناسیونالیست های چپ وراست ایرانی که تنها به دلیل نادیده گرفتن ویژگی کردستان در برنامه فدارالیستهای کردستان برای این چنین طرحهایی هورا میکشند .

همان طور که اشاره شد مساله کرد در ایران یک مساله تاریخی است و ما در اینجا میخواهیم نشان بدیم که فدارالیسم نه تنها هیچ گونه مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه باری خواهد بو د بر دوش مردمی که با هزارویک درد دیگه تحت سلطه رژیم سرمایه داری حاکم روبرو هستند .با توجه به چیزهایی که گفته شد نگاه اصلی در جواب به این سوال این که در ایران تنها مسله کرد بعنوان یک مساله ملی محرک ویک جنبش توده ای وسیع بوده وخواست ها ونیازهای معینی راهم مطرح نمو ده در حالی که در طی 60سال گذشته در هیچ جای از کشور به جزء کردستان خواست ملی در سطح قابل مشاهده ای مطرح نشده ومبارزه جدی برپا نشده پس چرا وبه چه دلیل کسانی که خود را مبارزان جنبش طبقاتی میدانند بایستی مسائل چنین فرعی شده ای را به دست خود بزرگ وآن راشعله ور کنند ودست آخر برایش راه حل بتراشند ؟!واضح است که چنین سیاستی ربطی به فعالیت کمونیستی ندارد توده هایی که خاتمه دادن به استثمار وفقر وبی حقوقی آرزوی مشترکشان است چرا باید تنها به دلیل جدایی زبان وفرهنگ و سنت های دیگر زندگیشان آنان را از هم جدا سازیم ؟چرا باید به جای اینکه هویت انسانی وطبقاتی شان را برجسته سازیم جدایی ملی وقومی وتفاوت در سنتها ی محلی وزبان ولهجه ای که با آن صحبت میکنند را مشعله ومساله قرار دهیم ؟مثل زبان وعناوین گیلکی،مازندرانی،کرد،ترک،بختیاری،و...تقسیم بندی شان کنیم وزمینه تفرقه وتحریک اختلافات ملی ومذهبی را در میانشان دامن بزنیم وچنین شیوه ای را هم راه حل مساله ملی در ایران بنامیم!مساله ای که در زندگی واقعی چنین مردمی بجز در کردستان در هیچ جای دیگری مطرح نشده واین به معنای به عقب کشاندن جامعه است ،این به معنای بالکانیزه کردن ایران است !بهمین دلیل است که میگویم طرح فدارالیسم بر مبنای قومیت وملیت برای ایران قدمی است به عقب وراهی است پرمخاطره برای اینده مردمی که در این کشور زندگی میکنند.

مساله اداره دمکراتیک کشور وآنچه که به ان (عدم تمرکز )گفته میشود قبل از هر چیز برمیگردد به محتوی وماهیت دولت مرکزی .بر حسب اینکه کدام دولت با کدام ماهیت طبقاتی وسیاسی در حاکمیت است .بگذارید به یک نمونه تاریخی اشاره بکنم !بعد از اینکه در سال 1917در روسیه کارگران قدرت رو به دست گرفتن وحکومت کارگری را برپا کردن 16کشور با ملیت ها ی مختلف که سابقا به اجبار به روسیه پناه آورده بودن داوطلبانه به نظام شوروی پیوستند ویک نظام جمهوری فدراتیوشورایی را تشکیل دادند که سیستمی واقعا دمکراتیک بود وبه شیوای کاملا انسانی وعادلانه اداره میشد سالها بعد که از سیاست کارگران کاسته شد ودیکتاتوری حزب جای قدرت کارگر راگرفت وآرزوی بورژوایی روسیه به برنامه های سیاسی واقتصادی تبدیل شد همان سیستم اداری فدراتیو به زندان ملتها تبدیل شد که دهها فاجعه دردناک را بوجود اورد.در واقع قضیه بقدری روشن است که حتی رژیم اسلامی هم اگر اطمینان پیدا کند که آخوندها ،امام جمعه ها وحزب الهی هایش دراستان ها ی مختلف کشور مصدر امور خواهند بود وهیچ گونه مشکلی نخواهند داشت که شکل اداره فدارالیستی را برای اداره امور کشور برپا کنه از این بابت است که میگیم شعار فدارالیسم قبل از هر چیز محتوی وماهیت طبقاتی دولت مرکزی را بفراموشی میسپارد واونها از همین حالا میخوان ماهیت دولت مرکزی آینده وحتی رژیم کنونی ایران رانیز از دید مردم پنهان کنن.

مساله کرد در ایران مساله معینی است که نمیتونیم آن را به دلخواه به مساله تمام مناطق کشور ایران تبدیل کرد این مساله ویژگی تاریخی خودش رو دارد .این نه تنها یک مساله ایرانی بلکه طبقاتی نیز هست که در کشورهایی مثل عراق وترکیه جنبش توده ای وجود داشته ودارد مردم کرد برای بدست اوردن حقوق ملی خود وحاکمیت مبارزه میکنند این مردم میخوان به ستم وسرکوبی خاتمه بدن .میخوان ابزار ستم رو از دست دولت مرکزی خارج کنن اما تحت عنوان راه حل فدارالیستی .برای نمونه طبق طرح فدارالیسم تازه از راه رسیده ها ی وطنی این جا واون جا جمع اوری کردن وتصور میکنن میتونن به عنوان ابتکار جدید به خورد این واون بدن .ارتش مرکزی با تمام دم ودستگاههای امنیتی اش وپول وسیاست گذاری اقتصادی وسیاست خارجی همگی از حوزه قدرت حکومت فدارل کردستان خارج است.این چگونه حاکمیت ملی است که زیر سایه ارتش ودم ودستگاههای رژیم وسرکوبگر دولت مرکزی تشکیل میشود وچشم براه برنامه ریزان بورژوایی تهران است که سیاست اقتصادیش رومعین کرده وهر وقت دوست داشت اونوزیر فشار اقتصادی خفه کنه ؟!مردم کردوتمام ایران زمانی میتوانند به حقوق پایمال شده خودشان برسن که همگام با هم برای سرنگونی این رژیم ورژیمی بکوشند که حق تعیین سرنوشت یعنی حق ایجاد دولت مستقل براشون به رسمیت شناخته بشه .آری این حقیقت برای توده های مردم روشن میشه که چنین موقعیتی حاصل قوای سیاسی معین است که دیر یا زود به نفع یکی از طرفین به هم خواهد خورد وخصلت موقتی وناپایدار چنین شرایطی را از مردم پنهان نخواهد کرد.
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۱/۲۶/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::