جمعه 27 شهریور،18 سپتامبر،مردم ایران به خیابانها آمدند. در مقابل دوربینهای خود جمهوری اسلامی و در یکی از روزهایی که برای رژیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اهمیت هم در داخل ایران برای قدرتمند نشان دادن حکومت و هم برای وجهه بین المللی برای حکومتی که در راس اسلام سیاسی است. برای آنها که گمان میکردند همه چیز تمام شد و حکومت دوباره سر کار است و تثبیت شد و مردم هم سرکوب شدند،شوک بزرگی بود. علل الخصوص با وجود آمار بالای دستگیریها،شکنجه ،تجاوزها و ... یک بار دیگر مردم معترض نشان دادند که این خیزش توده ای ادامه همان اعتراضاتی است که اینجا و آنجا در عرصه های مختلف جامعه وجود داشت و سر کوتاه آمدن ندارد. در تظاهرات "روز قدس" تقابل آشکار نظام حاکم وآنچه مردم میخواهند در شعارها آنقدر واضح بود که رسانه های جمعی رژیم مجبور شدند از آن صحبت کنند. نکته دیگر حضورپررنگ دانشجویان در شهرهای مختلف بود، علی رغم اینکه در اعتراضات اخیر به شدت سرکوب شدند اما نشان دادند که در صحنه هستند و این صدایی نیست که با احضار،تهدید،کمیته انضباطی ،ستاره دار شدن،شکنجه و ... خاموش شود.
دانشگاهها در ایران یکی از صحنه های تعیین کننده مبارزه جامعه با حکومت است. وسعت وگستردگی مقدمات سرکوبی که رژیم در آستانه شروع سال تحصیلی تدارک میبیند گویای درجه اهمیت و حساسیت نسبت به این مسئله هست. بازگشایی کلاسها برای جمهوری اسلامی یعنی باز شدن سنگر دیگری از جبهه نبرد مردم جامعه با حکومت. نبردی که سالهاست ادامه دارد و این بار به گفته خود حکومتی ها به راحتی تمام نخواهد شد! امسال هم شاهد انواع و اقسام تهدیدها و برخوردها در آستانه سال جدید تحصیلی بودیم. چند هفته پیش یکی ازفرماندهان سپاه تهران درنشستی که میان مسئولین و اعضای شورای بسیج دانشگاه‌های استان تهران برگزار شد، ضمن اشاره به اینکه حوادث كوی دانشگاه فرآیندی بوده است كه از جریان كوی دانشگاه 78 به این مرحله رسیده است، به واکنش احتمالی دانشجویان دانشگاه های مختلف همزمان با بازگشائی دانشگاه ها اشاره کرد!
در حالیکه هفته های گذشته شاهد زمزمه تعطیل بودن ترم اول دانشگاهها بودیم ،برگزاری چنین جلساتی و شنیدن این حرفها چندان عجیب به نظر نمی آید. هر چند که با اوضاع و شرایطی که جامعه ایران درماههای گذشته پشت سر گذاشت عملا در فصل تعطیلات هم دانشگاهها تعطیل نبودند و همگام و پا به پای اعتراضات مردم روزهای پر تلاطمی را سپری کردند. حتی صحبت از تعطیلی موقت و"انقلاب(سرکوب ) فرهنگی دوم" کردند.
امسال اما بازگشایی دانشگاهها بعد از اعتراضات اخیر و مخصوصا همین چند روزگذشته فضای ملتهبی را رغم میزند که هر لحظه در آن انتظار انفجار میرود. باید در هرچه رادیکال تر کردن فضای حاکم بر دانشگاهها کوشید و در دانشگاه ها هم همانند جامعه خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی شد. دانشگاه یک بار دیگر باید به میدان بیاید و نشان دهد که مطالباتش از مطابات سایر بخشهای جامعه جدا نیست. امسال دیگر نباید جداسازی جنسی را در هیچ دانشگاهی پذیرفت. تمامی دار و دسته های سرکوب رژیم را باید از دانشگاه بیرون انداخت. هر روزی که دانشگاه باز باشد و کلاسها بر قرارشد، بایستی روز اعتراض همگانی و توده ای دانشجویان باشد. همانگونه که جامعه هم نشان داد نباید اجازه داد که لحظه ای حتی به نظر بیاید که اوضاع آرام شده و کنترل اوضاع بدست رژیم است.
و نکته آخر اینکه هر اتفاقی در روزهای آینده در دانشگاهها رخ دهد یک مسئله اساسی این است که باید این صف را به بیرون از دانشگاه،به خیابانها و به میان مردم کشید. مردمی که اکنون مانند بمبی در حال انفجار منتظر چاشنی بر افروخته ای هستند. دانشگاه باید پرچم آزادیخواهی و برابری طلبی را بدست بگیرد و پیشاروی این خیل عظیم منزجر ازحکومت 30 ساله جنایتکاران زنگ مرگ این رژیم را باز هم به صدا در آورد.
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
1 نظرات:
چپ در اون قامتی نیست که بخواد روی این تحولات اثرگذار باشه . متاسفانه فقط تماشاچی هستیم. واقع بینانه مقاله بنویسید نه احساساتی
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.