ترجمه‌ی بابک کسرایی
آزار و اذیت کارگران خودروسازی شرکت چندملیتی میتسوبیشی موتور کمپانی (ام ام سی) همچنان ادامه دارد. در روز دوشنبه 21 سپتامبر کارخانه پس از تعطیلی‌اش توسط صاحبان و روسا، مجددا افتتاح شده بود اما ام.ام.سی در بارسلونا (آنسوآتگوئی) مجددا علیه کارگران دست به عمل زد و آن‌ها را از اخراج 11 تن از رهبران اتحادیه‌ی سینگترام با خبر ساخت. غیرمعمول‌ترین چیز این است که وزارت کار بدون حتی شنیدن صدای کارگران با این اخراج‌ها موافقت کرد. فیلکس مارتینس، دبیر کل اتحادیه کارگریِ سینگترام، در این مصاحبه دلایل این آزار و اذیت بی‌سابقه‌ی کارگران میتسوبیشی را توضیح می‌دهد.
ال میلیتانته (نشریه‌ی مارکسیست‌های ونزوئلا-م): برایمان کمی از موقعیتی بگووید که کارگران میتسوبیشی پس از این‌که روز دوشنبه به سر کار بازگشتند با آن روبرو هستند.
فلیکس مارتینس: کارها شروع شده اما کارگران تا حدودی مطمئن نیستند چرا که اعلامیه‌ی اخراج مقامات اتحادیه را دیدند که بیرون شرکت نصب شده است و این آن‌ها را غافلگیر کرده است و به این فکر هستند که چه کسی قرار است نماینده‌ی منافع آن‌ها باشد، چه کسی در شرکت از حقوق‌شان دفاع می‌کند. کمی از این موقعیت نگران بودند. برای کارگران کارگاهی برگزار شد که چگونه به تحریکات کشیده نشوند؛ ما شاهد بودیم که شرکت می‌خواست کارگران را تحریک کند. بعضی رفقا می‌گفتند که وقتی اجازه دادند به محوطه‌ی کارخانه بروند، پس از روندی خیلی پیچیده و پس از انواع تاییدها و کنترل‌ها تا ببینند که کارگران در چه شیفتی هستند، روحیه‌ی ارعاب و آزار در محل کار موجود بود. آن‌هم تا جایی که کافه‌تریای شرکت 40 دقیقه پس از زمانی که قرارداد جمعی ما تعیین کرده بود باز شد و این باعث تاخیر در مصرف غذا شد.
پس از آن کارگران در ضمن گزارش کردند که در خطوط تولید تحت فشار گذاشته شده‌اند با این‌که میزان تولید به علت کاهش تامین برق و امروز به علت فقدان مواد خام، پایین آمده است. ناظرها کارگران را تحت فشار گذاشته‌اند که به تولید ادامه دهد و آن‌ها را تهدید می‌کنند که اگر تولید پیش نرود همان اتفاقی برای آن‌ها می‌افتد که برای مقامات اتحادیه افتاد یعنی اخراج می‌شوند. دیروز در ساعت 4:45 بعدازظهر، که ساعت ترک کار است، کارگران باید از کنترل کامل امنیتی کارخانه می‌گذاشتند و این به این معنی بود که کارگران تنها در ساعت 5:15 بعدازظهر موفق به ترک کار شدند. یعنی نزدیک به نیم ساعت پس از پایان شیفت. و آن کارگرانی که پس از شیفت سرکارشان ماندند حقوق اضافه‌کاری هم دریافت نکردند. در ضمن می‌شد رفتار سازمان کارفرمایان را هم دید. آن‌ها کارگران و شرایطی را که در آن زجر می‌کشیدند به سخره گرفتند. در موقعیت عدم اطمینان بسیار و رویکردهای ضداتحادیه‌ای هستیم.
ال میلیتانته: از رویکرد آزار کارگران گفتید...
مارتینس: آزار. آزار و حمله‌ی وحشیانه به کارگران. ما این اوضاع را محکوم کردیم چرا که بخشی از توافقات ما در مباحثاتی که است در ارتباط با اعلام ادعاها صورت گرفته. در آن‌جا ما تقاضا کردیم که شرکت دست از روحیه‌ی ضدکارگری و ضداتحادیه‌ای‌اش بردارد و از مقررات مصالحه و دعوی که در قرارداد جمعی ثبت شده پیروی کند و این بخشی از آن چیزی است که ما مدت‌هاست محکوم می‌کنیم. بدهی تاریخی برای تخلفاتی که این شرکت چندملیتی در این کشور علیه حقوق کارگران مرتکب شده است و اکنون می‌بینیم که دارند دست به اقدامات پیشگیرانه علیه سایر رهبران اتحادیه‌های کارگری می‌زنند. آن‌ها چهار رهبر را به سینگترام آورده‌اند که امروز از حمایت کارگران برخوردار نیستند و کارگران آن‌ها را رد کرده‌اند اما شرکت به آن‌ها اجازه داده و آن‌ها را در کنار خود دارد، مثل رابطه‌ای که با سینترائپمره، اتحادیه‌ی روسا، دارد.
ال میلیتانته: به نظر شما وزارت کار درخواست‌های اخراج علیه شما را تایید کرده است؟
مارتینس: به نظر ما موقعیتی سیاسی هست که در آن وزارتخانه خواسته‌های ما را نشنیده (بخصوص وزیر کار، ماریا کریستینا ایگلسیاس) و دلیل خواسته‌های ما را نشنیده اما شکایت‌های طرف مقابل را شنیده. این شکایت‌ها هیچ پایه‌ی قانونی ندارند و مدعی تخلف کارگران هستند و به نظر ما این موقعیتی سیاسی است. حمله‌ای سیاسی به مدل سازمانی که سینگترام با آن کار کرده است. این مدل گسترده و باز و دموکراتیک است و به کارگران حقوق ارائه می‌دهد و حق کارگران برای شرکت و مباحثه را تضمین می‌کند تا آن‌ها خود بتوانند آینده‌ای را که به عنوان کارگر شایسته‌ی آن هستند و احترامی که به عنوان طبقه‌ی سازمان‌یافته شایسته‌ی آن هستند دریافت کنند. به نظر ما این باعث ناراحتی بخشی از بوروکرات‌ها و رفورمیست‌ها شده که از موقعیت سو استفاده کرده‌اند تا وحشیانه علیه این اتحادیه به میدان بیایند. این اتحادیه 1320 سازمان را گرد هم می‌آورد و تابحال کارگران پیرو و پشتیبانِ خط سیاسی و اعمال ما بوده‌اند و امروز همین رفقا منتظر وزارت کار هستند تا در موضعش بازبینی کند و پیشنهادهای کارگران ام.ام.سی اتوموتریس را بشنود چرا که آن‌ها شایسته‌ی احترام هستند همانطور که شرکت خواهان احترام به خودش شده بود.
ال میلیتانته: تابحال شاهد چه مواردی از ابراز همستگی بوده‌اید؟
مارتینس: تا کنون شاهد حمایت و همبستگی کارگران هم‌کارمان در کرایسلر، فورد و تویوتا بوده‌ایم. و اطلاع داریم که جنبشی از کارگران قطعه‌کار هم هست که خیلی راجع به این اوضاع نگرانند و اخراج‌ها و سایر اقدامات پیشگیرانه را محکوم می‌کنند. ما در ضمن حمایت رهبران سیاسی همچون اسکار فیگوئرا، عضو مجلس از حزب کمونیست ونزوئلا را داشتیم که این اقدامات ضداتحادیه و ضدکارگری را محکوم کرده است و در این‌جا در سطح منطقه حمایتِ رفقای اتحادیه‌های بخش خصوصی را داریم و منتظر بیانیه‌ی جبهه‌ی کارگران سوسیالیست ایالت آنسوآتگوئی هستیم (بخصوص بخش دولتی) که ما در گذشته ازشان حمایت کردیم و همچنان حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا که به آن رزمندگی واقعی‌مان را نشان داده‌ایم. چنانکه در ژانویه شاهد بودید (ماجرای اشغال کارخانه و حمله وحشیانه‌ی پلیس به کارگران) ما نشان دادیم که می‌توانیم اوضاع را به دست بگیریم و امروز روشن است که در ایالت آنسوآتگوئی به پیروزی قاطعی در رفراندوم قانون اساسی رسیده‌ایم، علیرغم رویدادهایی که در آن زمان تجربه کردیم و مرگ دو کارگر به دست پلیس. ما در کنار روند انقلابی هستیم و امیدواریم بیشترین همبستگی ممکن را داشته باشیم از جمله شوراهای محلات که همیشه طرفِ ما را گرفته‌اند و رفقای جریان مارکسیستی انقلابی (سی.ام.آر). امیدواریم در طول این هفته دیدارهایی با بعضی رهبران سیاسی هم‌فکر داشته باشیم و طرحی برای مبارزه برای حقوق و احترام به آزادی‌های اتحادیه‌های کارگری و ثبات شغلی و علیه حملات فاشیستی و سرمایه‌داری شرکت‌های چندملیتیِ اینچنینی پی بریزیم.
ال میلیتانته: اگر در مقابل رئیس‌جمهور چاوز بودید به او چه پیشنهادی راجع به مبارزه‌ی کارگران در میتسوبیشی می‌دادید؟
مارتینس: ببینید اول از همه به فرمانده چاوز همان پیشنهادی را می‌دهیم که به چندین سازمان داده‌ایم: فضایی برای ارائه عقاید ما و نشان دادن مشخص که کاری که داریم می‌کنیم جزئی از روند انقلابی هست که نمونه‌ی عملی شورای کارگری درون ساختار سرمایه‌داری را می‌دهد، در اتحادیه‌ای که از رئیس‌بازی خلاص شدیم و سازمانی افقی درست کردیم که به کارگران امکان مشارکت مستقیم می‌دهد. ما با استحکام به رئیس جمهوری می‌گوییم که ما در کنار روند انقلابی هستیم، ما با او خواهیم بود و تنها خواسته‌مان فضایی برای او است که با چشمان خودش ببیند چه اتفاقی دارد در صنعت خودروسازی می‌افتد و پیشنهاد ما برای پیشروی حقیقی روند انقلابی در کنار کارگران چیست و این در آینده باید در کنار دولت سوسیالیستی که در کار ساختن آن هستیم تقویت شود.
ال میلیتانته: چه قدم‌های مشخصی برای مبارزه با این اخراج‌ها بر می‌دارید؟
مارتینز: روز شنبه 26 سپتامبر، همین شنبه، مجمع عمومی کارگران را سازمان می‌دهیم. ما داریم فراخوانی کشوری به تمام کارگران و رهبران اتحادیه‌ها می‌دهیم که می‌خواهند در این مجمع بزرگ کارگران که در منطقه‌ی صنعتی لوس مونتونس، بین ام.ام.سی اتوموتریس و ویوکس، برگزار می‌شود شرکت کنند. در این‌جا موقعیت کنونی را به بحث می‌گذاریم و از آن‌جا قطع‌نامه‌ها و نتیجه‌گیری‌ها را راجع به اعمالی که باید درون چارچوب روند انقلابی انجام دهیم تعیین می‌کنیم: برای صلح، برای حق کار، برای حق زندگی، خدمات درمانی و امنیت شغلی و برای وحدت جنبش کارگری، شوراهای محلی، دانشجویان، کشاورزان و تمام سازمان‌های اجتماعی که که در روند انقلابی برای ساختن دولت سوسیالیستی واقعی درگیر هستند.
منبع: در دفاع از مارکسیسم (Marxist.com)، وب‌سایت گرایش مارکسیست بین‌المللی، 2 اکتبر 2009 (این تاریخ انتشار نسخه‌ی انگلیسی مطلب در وب‌سایت است. اصل مقاله تاریخ 23 سپتامبر را دارد).
آزار و اذیت کارگران خودروسازی شرکت چندملیتی میتسوبیشی موتور کمپانی (ام ام سی) همچنان ادامه دارد. در روز دوشنبه 21 سپتامبر کارخانه پس از تعطیلی‌اش توسط صاحبان و روسا، مجددا افتتاح شده بود اما ام.ام.سی در بارسلونا (آنسوآتگوئی) مجددا علیه کارگران دست به عمل زد و آن‌ها را از اخراج 11 تن از رهبران اتحادیه‌ی سینگترام با خبر ساخت. غیرمعمول‌ترین چیز این است که وزارت کار بدون حتی شنیدن صدای کارگران با این اخراج‌ها موافقت کرد. فیلکس مارتینس، دبیر کل اتحادیه کارگریِ سینگترام، در این مصاحبه دلایل این آزار و اذیت بی‌سابقه‌ی کارگران میتسوبیشی را توضیح می‌دهد.
ال میلیتانته (نشریه‌ی مارکسیست‌های ونزوئلا-م): برایمان کمی از موقعیتی بگووید که کارگران میتسوبیشی پس از این‌که روز دوشنبه به سر کار بازگشتند با آن روبرو هستند.
فلیکس مارتینس: کارها شروع شده اما کارگران تا حدودی مطمئن نیستند چرا که اعلامیه‌ی اخراج مقامات اتحادیه را دیدند که بیرون شرکت نصب شده است و این آن‌ها را غافلگیر کرده است و به این فکر هستند که چه کسی قرار است نماینده‌ی منافع آن‌ها باشد، چه کسی در شرکت از حقوق‌شان دفاع می‌کند. کمی از این موقعیت نگران بودند. برای کارگران کارگاهی برگزار شد که چگونه به تحریکات کشیده نشوند؛ ما شاهد بودیم که شرکت می‌خواست کارگران را تحریک کند. بعضی رفقا می‌گفتند که وقتی اجازه دادند به محوطه‌ی کارخانه بروند، پس از روندی خیلی پیچیده و پس از انواع تاییدها و کنترل‌ها تا ببینند که کارگران در چه شیفتی هستند، روحیه‌ی ارعاب و آزار در محل کار موجود بود. آن‌هم تا جایی که کافه‌تریای شرکت 40 دقیقه پس از زمانی که قرارداد جمعی ما تعیین کرده بود باز شد و این باعث تاخیر در مصرف غذا شد.
پس از آن کارگران در ضمن گزارش کردند که در خطوط تولید تحت فشار گذاشته شده‌اند با این‌که میزان تولید به علت کاهش تامین برق و امروز به علت فقدان مواد خام، پایین آمده است. ناظرها کارگران را تحت فشار گذاشته‌اند که به تولید ادامه دهد و آن‌ها را تهدید می‌کنند که اگر تولید پیش نرود همان اتفاقی برای آن‌ها می‌افتد که برای مقامات اتحادیه افتاد یعنی اخراج می‌شوند. دیروز در ساعت 4:45 بعدازظهر، که ساعت ترک کار است، کارگران باید از کنترل کامل امنیتی کارخانه می‌گذاشتند و این به این معنی بود که کارگران تنها در ساعت 5:15 بعدازظهر موفق به ترک کار شدند. یعنی نزدیک به نیم ساعت پس از پایان شیفت. و آن کارگرانی که پس از شیفت سرکارشان ماندند حقوق اضافه‌کاری هم دریافت نکردند. در ضمن می‌شد رفتار سازمان کارفرمایان را هم دید. آن‌ها کارگران و شرایطی را که در آن زجر می‌کشیدند به سخره گرفتند. در موقعیت عدم اطمینان بسیار و رویکردهای ضداتحادیه‌ای هستیم.
ال میلیتانته: از رویکرد آزار کارگران گفتید...
مارتینس: آزار. آزار و حمله‌ی وحشیانه به کارگران. ما این اوضاع را محکوم کردیم چرا که بخشی از توافقات ما در مباحثاتی که است در ارتباط با اعلام ادعاها صورت گرفته. در آن‌جا ما تقاضا کردیم که شرکت دست از روحیه‌ی ضدکارگری و ضداتحادیه‌ای‌اش بردارد و از مقررات مصالحه و دعوی که در قرارداد جمعی ثبت شده پیروی کند و این بخشی از آن چیزی است که ما مدت‌هاست محکوم می‌کنیم. بدهی تاریخی برای تخلفاتی که این شرکت چندملیتی در این کشور علیه حقوق کارگران مرتکب شده است و اکنون می‌بینیم که دارند دست به اقدامات پیشگیرانه علیه سایر رهبران اتحادیه‌های کارگری می‌زنند. آن‌ها چهار رهبر را به سینگترام آورده‌اند که امروز از حمایت کارگران برخوردار نیستند و کارگران آن‌ها را رد کرده‌اند اما شرکت به آن‌ها اجازه داده و آن‌ها را در کنار خود دارد، مثل رابطه‌ای که با سینترائپمره، اتحادیه‌ی روسا، دارد.
ال میلیتانته: به نظر شما وزارت کار درخواست‌های اخراج علیه شما را تایید کرده است؟
مارتینس: به نظر ما موقعیتی سیاسی هست که در آن وزارتخانه خواسته‌های ما را نشنیده (بخصوص وزیر کار، ماریا کریستینا ایگلسیاس) و دلیل خواسته‌های ما را نشنیده اما شکایت‌های طرف مقابل را شنیده. این شکایت‌ها هیچ پایه‌ی قانونی ندارند و مدعی تخلف کارگران هستند و به نظر ما این موقعیتی سیاسی است. حمله‌ای سیاسی به مدل سازمانی که سینگترام با آن کار کرده است. این مدل گسترده و باز و دموکراتیک است و به کارگران حقوق ارائه می‌دهد و حق کارگران برای شرکت و مباحثه را تضمین می‌کند تا آن‌ها خود بتوانند آینده‌ای را که به عنوان کارگر شایسته‌ی آن هستند و احترامی که به عنوان طبقه‌ی سازمان‌یافته شایسته‌ی آن هستند دریافت کنند. به نظر ما این باعث ناراحتی بخشی از بوروکرات‌ها و رفورمیست‌ها شده که از موقعیت سو استفاده کرده‌اند تا وحشیانه علیه این اتحادیه به میدان بیایند. این اتحادیه 1320 سازمان را گرد هم می‌آورد و تابحال کارگران پیرو و پشتیبانِ خط سیاسی و اعمال ما بوده‌اند و امروز همین رفقا منتظر وزارت کار هستند تا در موضعش بازبینی کند و پیشنهادهای کارگران ام.ام.سی اتوموتریس را بشنود چرا که آن‌ها شایسته‌ی احترام هستند همانطور که شرکت خواهان احترام به خودش شده بود.
ال میلیتانته: تابحال شاهد چه مواردی از ابراز همستگی بوده‌اید؟
مارتینس: تا کنون شاهد حمایت و همبستگی کارگران هم‌کارمان در کرایسلر، فورد و تویوتا بوده‌ایم. و اطلاع داریم که جنبشی از کارگران قطعه‌کار هم هست که خیلی راجع به این اوضاع نگرانند و اخراج‌ها و سایر اقدامات پیشگیرانه را محکوم می‌کنند. ما در ضمن حمایت رهبران سیاسی همچون اسکار فیگوئرا، عضو مجلس از حزب کمونیست ونزوئلا را داشتیم که این اقدامات ضداتحادیه و ضدکارگری را محکوم کرده است و در این‌جا در سطح منطقه حمایتِ رفقای اتحادیه‌های بخش خصوصی را داریم و منتظر بیانیه‌ی جبهه‌ی کارگران سوسیالیست ایالت آنسوآتگوئی هستیم (بخصوص بخش دولتی) که ما در گذشته ازشان حمایت کردیم و همچنان حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا که به آن رزمندگی واقعی‌مان را نشان داده‌ایم. چنانکه در ژانویه شاهد بودید (ماجرای اشغال کارخانه و حمله وحشیانه‌ی پلیس به کارگران) ما نشان دادیم که می‌توانیم اوضاع را به دست بگیریم و امروز روشن است که در ایالت آنسوآتگوئی به پیروزی قاطعی در رفراندوم قانون اساسی رسیده‌ایم، علیرغم رویدادهایی که در آن زمان تجربه کردیم و مرگ دو کارگر به دست پلیس. ما در کنار روند انقلابی هستیم و امیدواریم بیشترین همبستگی ممکن را داشته باشیم از جمله شوراهای محلات که همیشه طرفِ ما را گرفته‌اند و رفقای جریان مارکسیستی انقلابی (سی.ام.آر). امیدواریم در طول این هفته دیدارهایی با بعضی رهبران سیاسی هم‌فکر داشته باشیم و طرحی برای مبارزه برای حقوق و احترام به آزادی‌های اتحادیه‌های کارگری و ثبات شغلی و علیه حملات فاشیستی و سرمایه‌داری شرکت‌های چندملیتیِ اینچنینی پی بریزیم.
ال میلیتانته: اگر در مقابل رئیس‌جمهور چاوز بودید به او چه پیشنهادی راجع به مبارزه‌ی کارگران در میتسوبیشی می‌دادید؟
مارتینس: ببینید اول از همه به فرمانده چاوز همان پیشنهادی را می‌دهیم که به چندین سازمان داده‌ایم: فضایی برای ارائه عقاید ما و نشان دادن مشخص که کاری که داریم می‌کنیم جزئی از روند انقلابی هست که نمونه‌ی عملی شورای کارگری درون ساختار سرمایه‌داری را می‌دهد، در اتحادیه‌ای که از رئیس‌بازی خلاص شدیم و سازمانی افقی درست کردیم که به کارگران امکان مشارکت مستقیم می‌دهد. ما با استحکام به رئیس جمهوری می‌گوییم که ما در کنار روند انقلابی هستیم، ما با او خواهیم بود و تنها خواسته‌مان فضایی برای او است که با چشمان خودش ببیند چه اتفاقی دارد در صنعت خودروسازی می‌افتد و پیشنهاد ما برای پیشروی حقیقی روند انقلابی در کنار کارگران چیست و این در آینده باید در کنار دولت سوسیالیستی که در کار ساختن آن هستیم تقویت شود.
ال میلیتانته: چه قدم‌های مشخصی برای مبارزه با این اخراج‌ها بر می‌دارید؟
مارتینز: روز شنبه 26 سپتامبر، همین شنبه، مجمع عمومی کارگران را سازمان می‌دهیم. ما داریم فراخوانی کشوری به تمام کارگران و رهبران اتحادیه‌ها می‌دهیم که می‌خواهند در این مجمع بزرگ کارگران که در منطقه‌ی صنعتی لوس مونتونس، بین ام.ام.سی اتوموتریس و ویوکس، برگزار می‌شود شرکت کنند. در این‌جا موقعیت کنونی را به بحث می‌گذاریم و از آن‌جا قطع‌نامه‌ها و نتیجه‌گیری‌ها را راجع به اعمالی که باید درون چارچوب روند انقلابی انجام دهیم تعیین می‌کنیم: برای صلح، برای حق کار، برای حق زندگی، خدمات درمانی و امنیت شغلی و برای وحدت جنبش کارگری، شوراهای محلی، دانشجویان، کشاورزان و تمام سازمان‌های اجتماعی که که در روند انقلابی برای ساختن دولت سوسیالیستی واقعی درگیر هستند.
منبع: در دفاع از مارکسیسم (Marxist.com)، وب‌سایت گرایش مارکسیست بین‌المللی، 2 اکتبر 2009 (این تاریخ انتشار نسخه‌ی انگلیسی مطلب در وب‌سایت است. اصل مقاله تاریخ 23 سپتامبر را دارد).
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
0 نظرات:
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.