سال 1968 یک لحظه هیجان انگیز در جنبشی به مراتب بزرگتر بود و بذر دامنه کاملی از جنبشها را کاشت . برای مثال بدون وقایع 1968 یک جنبش همبستگی جهانی فراملی وجود نمی داشت . 1968 [در مبارزه اش] برای حقوق بشر ، حقوق قومی ، توجه و نگرانی برای محیط زیست و... واقعه ای عظیم بود .
اسناد پنتاگون ( هفت هزار صفحه گزارشات فوق سری دولت آمریکا درباره جنگ ویتنام ) اثباتی بر این امر هستند ؛ بلافاصله پس از تهاجم عمومی تت (Tet Offensive) [1] دنیای تجارت علیه جنگ تغییر موضع داد ، به این دلیل که آنها گمان کردند این جنگ بسیار هزینه بر است ، علی رغم اینکه طرح های زیادی در درون دولت وجود داشت تا سربازان و تجهیزات جنگی بیشتری را به ویتنام بفرستند – و ما این امر را اکنون میدانیم - . سپس LBJ (Lyndon Baines Johnson – سی و ششمین رئیس جمهور ایلات متحده – م. ) اعلام داشت که سرباز بیشتری به ویتنام نمی فرستد .
اسناد پنتاگون به ما میگویند که دولت بدلیل ترس از گسترش نارضایتی در شهرها مجبور است جنگ را پایان دهد – اطمینانی وجود نداشت که سرباز کافی برای فرستادن به ویتنام و نیز در جبهه داخلی برای فرونشاندن شورشها وجود داشته باشد .
یکی از واکنشهای بسیار جالب در برابر نتایج 1968 ، اولین نشریه کمیسیون سه جانبه [2] بود که معتقد بود در نتیجه مشارکت بیش از حد توده ها یک "بحران دموکراسی" وجود دارد. در اواخر چنین انگاشته میشد که توده ها باید منفعل باشند ، به عرصه عمومی وارد نشوند و صدایشان شنیده نشود . و وقتی آنها این کار را انجام دادند ، این امر "مازاد دموکراسی" خوانده شد و مردم از وارد کردن فشار زیاد بر سیستم ترسیدند . تنها گروهی که زیاد عقیده شان را ابراز نکردند بنگاههای شراکتی بودند ، بدین دلیل که دخالتشان در سیاست [از قبل] مورد قبول بود .
کمیسیون ، برای اعتدال در دموکراسی و بازگشت انفعال فراخوان داد و به "انستیتوهای تلقین فکری" – مدارس و کلیساها – اظهار داشت که آنها کارشان را درست انجام نمیدهند و باید خشن و تند عمل کنند .
ارتجاع استاندارد در واکنش به رویدادهای 1968 خشن تر بود ، از این حیث که میکوشید تا دموکراسی را سرکوب کند ، که تا اندازه ای هم موفق شده است – ولی نه بطور واقعی زیرا این جنبشهای اجتماعی و فعال رشد کرده اند . برای مثال ، در سال 1968 این امر غیرقابل تصور بود که یک گروه همبستگی بین المللی در سال 1980 بوجود آید .
امروز دموکراسی از چیزی که در 1968 بود قوی تر است . شما باید این را به یاد بیاورید که در طول جنگ ویتنام هیچ گروه اپوزیسیونی از ابتدای جنگ وجود نداشت و فقط شش سال پس از حمله جان اف. کندی به ویتنام جنوبی و بالا رفتن تلفات سربازان ، بوجود آمد . اما بهرحال در مورد جنگ عراق ، اپوزیسیون از همان آغاز ، حتی قبل از اینکه حمله آغاز شده باشد ، حضور داشت . جنگ عراق اولین نزاع در تاریخ غرب بود که در آن یک جنگ امپریالیستی حتی قبل از اینکه آغاز شده باشد بصورت توده ای مورد اعتراض قرار گرفت .
تفاوتهای دیگری نیز وجود دارند . در 1968 در حواشی جامعه حتی بحث از امکان عقب نشینی و کناره گیری از جنگ ویتنام دور از ذهن بود . اما اکنون هر کاندید رئیس جمهوری ، عقب نشینی از عراق را بعنوان یک انتخاب سیاسی واقعی خاطرنشان میکند .
همچنین اکنون ضدیت و مقاومت بسیار بزرگتری علیه ستم نسبت به آن چیزی که قبلا بود وجود دارد . برای مثال ایالات متحده بطور روتین کودتاهای نظامی را در آمریکای لاتین براه می انداخت و حمایت میکرد ، اما اکنون آخرین کودتای نظامی تقویت شده توسط آمریکا ، کودتای سال 2002 در ونزوئلا بود که حتی در آن هم مجبور شدند بسرعت عقب نشینی کنند به این دلیل که مقاومت عمومی وجود داشت . آنها اکنون دیگر نمیتوانند آن کارهائی که قبلا عادت به انجام آن داشتند را انجام دهند .
بنابراین من فکر میکنم که تاثیر 1968 دیرپای و بالاتر از همه ، مثبت بود .
New Statesman , May 8,2008
پانویسهای مترجم :
[1] Tet Offensive یک کمپین نظامی سه فازی بود که بین 30 ژانویه تا 23 سپتامبر 1968 توسط قوای متحد جبهه ملی برای آزادی ویتنام جنوبی ( ویت کونگ ها ) و ارتش خلق ویتنام آغاز گردید . هدف عملیات ، که در وسعت و روحیه جنگجوئی بی سابقه بود ، این بود که به مراکز فرماندهی نظامی و غیرنظامی در ویتنام جنوبی حمله شود و آتش قیام عمومی را در میان مردم به منظور سرنگونی دولت سایگون شعله ور سازد و بدین طریق با یک ضربت به جنگ خاتمه دهد .
[2] کمیسیون سه جانبه ( Trilateral Commission ) تشکلی خصوصی است که در سال 1973 به ابتکار دیوید راکفلر عضو شورای روابط خارجی مجلس بنیان نهاده شد و در آن زمان این کمیسیون به عنوان همتای شورای روابط خارجی درنظرگرفته میشد . راکفلر به همراه زبیگنیو برژینسکی و عده ای دیگر از انستیتو بروکینگز و شورای روابط خارجی و بنیاد فورد ، جلساتی ابتدائی را برگزار کرد که از درون آن کمیسیون سه جانبه قوام یافت.
0 نظرات:
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.