شماره ۷ ويژه«اعتراضات ومسائل كارگري۱۳۸۸»
«ارديبهشت ماه» شماره «۷»
چهار برابر شدن قیمت مسکن در دولت نهم: سرمایه: وزیر مسکن و شهرسازی سابق در واکنش به این مطلب که کاهش 30 درصدی قیمت مسکن در برابر افزایش 110 درصدی قیمت مسکن در دولت نهم رخ داده است، گفت: «کاهش مزبور در برابر افزایش 400 درصدی صورت گرفته است.» علی عبدالعلی زاده که در گفت وگو با «سرمایه» سخن می گفت به اقدامات دولت اصلاحات و متوقف شدن این طرح ها در دولت نهم اشاره کرد و گفت: «فروش متری مسکن، اجاره به شرط تملیک و صندوق های مسکن از جمله طرح هایی به شمار می رود که در دولت اصلاحات اجرا و در دولت نهم تعطیل شد.» وی اظهارداشت: «دولت نهم در بخش مسکن تمامی برنامه های گذشته که ازسوی دولت اصلاحات در نظر گرفته شده بود را تعطیل کرد و پس از مدتی تنها طرح مسکن مهر را اعلام کرد.در حالی که این طرح هم نتوانست به برنامه تبدیل شود و تنها در حد «طرح» باقی ماند.» وی علت عدم موفقیت طرح مسکن مهر را ناشناخته ماندن ابعاد مختلف این طرح دانست: «دولت نهم در ابتدا طرح مسکن مهر را با شعار حرکت غیردولتی با تکیه بر تعاونی ها آغاز کرد اما از همان قدم اول طرح مسکن مهر دولتی شد و دولت زمین های خود را به صورت 99 ساله به مردم واگذار کرد.»عبدالعلی زاده اضافه کرد: «دولت زمین های دورافتاده دولتی را وارد محدوده کرد، این در حالی بود که زمین های واگذار شده خارج از شهر فاقد امکانات زیربنایی از جمله آب، برق، مدرسه، بهداشت و... بود و همین امر باعث شده بود قیمت زمین هایی که قرار بود توسط تعاونی ها واگذار شود، بسیار گران تمام شود تا جایی که متقاضیان توانایی سرمایه گذاری در این بخش را نداشتند.» به گفته او طرح مزبور در شرایطی اجرا شد که براساس ضوابط حاکم بر شهرداری ها طی سال 1378 باید توسعه محدوده شهرها متوقف شود چرا که تا سال 1400 نیاز به زمین شهری جدید به دلیل پاسخگو بودن محدوده شهرها مرتفع می شود. وزیر مسکن و شهرسازی دولت خاتمی از دیگر معایب طرح مسکن مهر، به تعیین افراد متقاضی زمین توسط وزارت تعاون اشاره کرد و گفت: «پس از تعیین متقاضیان، آنها از سوی وزارت تعاون به وزارت مسکن معرفی می شدند و همین امر باعث شد، هر بخش آمار جداگانه ای را در زمینه ثبت نام متقاضیان مسکن مهر اعلام کند.» عبدالعلی زاده ادامه داد: «در کشور ما اختلاف تعداد خانوارها و مسکن تولیدی 5/1 میلیون واحد مسکونی است در حالی که وزارت تعاون بیش از چهار میلیون متقاضی را به مسکن مهر معرفی کرده است.» به گفته وی طبق اهداف در نظر گرفته شده نباید این نیاز از 5/1 میلیون واحد تجاوز می کرد، این در حالی بود که در طرح مسکن مهر حتی از افرادی که واجد شرایط نبودند نیز ثبت نام به عمل آمد.وی یادآور شد: «با این اوصاف وزیر تعاون مفتخر است تعداد ثبت نام شدگان را به شش میلیون نفر افزایش دهد. در حالی که این نگاه به بخش مسکن کاملاً اشتباه است چرا که پس از گذشت سه سال تاکنون طرح مزبور نتیجه ای جز معطلی مردم در پی نداشت.» عبدالعلی زاده از اقدامات دیگر صورت گرفته توسط دولت نهم از جمله توقف وام های مسکن اشاره کرد و گفت: «سالانه بیش از 200 هزار وام به مردم عادی پرداخت می شد که در دولت نهم متوقف شد و تمام امتیازات به طرح مسکن مهر داده شد که پس از دو سال نتیجه ای جز رکود و دامن زدن به ادامه این روند نداشت چرا که طی این مدت وام هایی که در گذشته به بخش مسکن پرداخت می شد نه تنها جذب مسکن مهر نشد بلکه به بازار مسکن نیز پولی تزریق نشد.»وی معتقد است: «تاکنون پس از گذشت سه سال حتی سه واحد مسکونی مهر نیز واگذار نشده است، به همین دلیل در ابتدای امسال واگذاری مسکن مهر به انبوه سازان مطرح شد. در واقع می توان گفت این رویداد اعتراف دولت به شکست مسکن مهر بود.» توقف طرح اجاره به شرط تملیک عبدالعلی زاده ادامه داد: «از دیگر طرح هایی که در دولت نهم متوقف شد و از ابتدای برنامه سوم شروع شده بود و براساس تکلیف باید در برنامه چهارم ادامه می یافت می توان به طرح اجاره به شرط تملیک اشاره کرد.» به گفته وی طرح مزبور دارای قوانین خاصی بود که گروه های هدف از جمله زوج های جوان، زنان سرپرست خانوار و اقشار ویژه، در دولت اصلاحات را مدنظر قرار داده بود. بالاخره طرح اجاره به شرط تملیک با ساخت 120 هزار واحد آغاز شد. وزیر مسکن و شهرسازی سابق اظهار داشت: «طرح اجاره به شرط تملیک که در سال 78 شروع شد تا سال 84 موفق شد سالانه 20 هزار واحد مسکونی را تامین و در اختیار متقاضیان قرار دهد و در مجوع 100 هزار واحد آن واگذار شد.» توقف طرح فروش متری مسکن در دولت نهم عبدالعلی زاده از دیگر اقدامات انجام شده در دولت هشتم را که به توقف در دولت نهم انجامید به طرح فروش متری مسکن اشاره کرد و گفت: «این طرح که بیش از دو سال اقدامات کارشناسی روی آن انجام شده بود و یکی از تجربیات موفق در دنیا به شمار می رفت از سال 81 در مسکن ایران به کار گرفته شد و در شهرهایی همچون تهران، مشهد و تبریز به صورت صددرصد توسط بخش خصوصی و با نظارت دولت اجرا شد.» به اعتقاد وی تمامی طرح های دولت اصلاحات در بخش مسکن با موفقیت آغاز و تحویل داده شد؛ به گونه ای که هم سازنده از سود لازم برخوردار شد و همه خریداران، مسکن را با قیمت پایین تر تهیه کردند اما متاسفانه این طرح نیز در دولت نهم نه تنها دنبال نشد بلکه تعطیل شد.عبدالعلی زاده به توقف صندوق مسکن در دولت نهم اشاره کرد و گفت : «یکی از مهم ترین اقداماتی که در دولت اصلاحات انجام شد صندوق های مسکن در قشرهای مختلف جامعه بود که متاسفانه این طرح نیز در دولت نهم مورد بی مهری قرار گرفت.» وی صندوق مسکن جوانان، کارمندان دولت، فرهنگیان، پرستاران، کارکنان بهداری و... را از جمله برنامه های طرح صندوق های مسکن دانست. نارضایتی انبوه سازان به اعتقاد وی تمامی اقدامات دولت نهم باعث شد صنعت انبوه سازی که در برنامه سوم سر و سامان داده شده بود مورد بی مهری قرار بگیرد و تنها لطفی که از سوی دولت نهم شامل انبوه سازان شد این بود که در طرح مسکن مهر انبوه سازان نقش پیمانکار را بازی کنند. این در حالی است که چنین تعریفی در مفهوم انبوه سازان وجود ندارد و با ماهیت انبوه سازان سازگار نیست.عبدالعلی زاده خاطرنشان کرد: «من به عنوان انبوه ساز تاکنون چنین کاری را انجام نداده و حاضر به انجام آن نیستم.»وزیر مسکن و شهرسازی سابق اظهار داشت: «مجموع اقدامات دولت نهم طی چهار سال سرگردانی و صدمات جبران ناپذیری را به بخش مسکن وارد آورده که نتیجه آن رکود مطلق در بازار مسکن و در نهایت متضرر شدن خریدار و فروشنده شد.» وی خاطر نشان کرد: «منطق ادامه این روند مشخص نیست چرا که روز به روز، تقاضای موجود در بازار افزایش می یابد و در مقابل عرضه کم می شود و هنوز معلوم نیست این افراد چه جوابی برای اواخر سال آینده خواهند داشت.» به گفته وی رکود حاکم بر بازار تقاضای انباشت شده را در پی دارد و بالطبع این تقاضای انباشت رکود را شکسته و افزایش لجام گسیخته قیمت مسکن در سال 89 را به بار خواهد آورد.عبدالعلی زاده همچنین در واکنش به سخنان وزیر اقتصاد و دارایی مبنی بر کاهش 30 درصدی قیمت مسکن به دنبال افزایش 110 درصدی قیمت که در این بخش صورت گرفته است، اظهار داشت: «در واقع باید گفت کاهش مزبور به دنبال افزایش 400 درصدی قیمت مسکن ایجاد شده است چرا که قیمت مسکن از متری یک میلیون تومان به متری پنج میلیون تومان افزایش یافته است.»وزیر مسکن و شهرسازی به روند قیمت مسکن در دولت اصلاحات اشاره کرد: «براساس آمارهای موجود قیمت مسکن در طول هشت سال تنها دو برابر افزایش یافت این در حالی است که قیمت مسکن در دولت نهم تا سال 86 پنج برابر افزایش داشت.» او ادامه داد: «با رکود ایجاد شده در سال 87 و تعطیل شدن بخش مسکن یک برابر از پنج برابر افزایش قیمت، کاهش یافت. برهمین اساس می توان گفت تاکنون قیمت مسکن نسبت به دوره گذشته حدود چهار برابر افزایش داشته است.» وی خاطرنشان کرد: «قیمت مسکن در حال حاضر نسبت به شهریور سال 84 همچنان بین سه تا چهار برابر افزایش قیمت دارد که می توان آن را بی برنامگی دولت، افزایش نقدینگی شدید و شعارهای دولت مبنی بر عدم ارتباط نقدینگی در ایران را با تورم که در نتیجه آن تورمی لجام گسیخته ایجاد شده مرتبط دانست.»عبدالعلی زاده در پاسخ به آینده مبهم وضعیت عرضه و تقاضا و کاهش ساخت و ساز، پس از دوران رکود مسکن، اظهارداشت: «متاسفانه در دولت نهم تمامی منابع رسمی آماری تعطیل شد به گونه ای که دست افراد به این آمار نمی رسد و از آنجا که آمار ساخت و ساز موجود نیست و از طرف دیگر تقاضا تا سال 91 با افزایش سالانه مواجه خواهد شد نمی توان اختلاف موجود را به طور دقیق بیان کرد.» وی به وضعیت کنونی انبوه سازان اشاره کرد و گفت: «در حال حاضر بسیاری از انبوه سازان در شرایط سختی به سر می برند و بسیاری از آنها بیکارند و چنانچه پروژه ای در حال ساخت باشد مربوط به گذشته است و همین امر نیز به کاهش ساخت و ساز دامن زده است این در حالی است که تقاضا هیچ گاه متوقف نمی شود چرا که رشد جوانان و تعداد آمار ازدواج روز به روز در حال افزایش است اما در مقابل عرضه رشد نمی کند که در نتیجه منجر به انباشت تقاضا در کشور می شود.» وی به دولت آینده توصیه کرد: «چنانچه تغییری در دولتمردان صورت گیرد به کار کارشناسی اعتماد کنند و در بخش مسکن بیش از هر اقدامی به نظرات کارشناسی احترام گذاشته و برنامه ها را براساس تدبیر کارشناسی اجرا کنند.» عبدالعلی زاده تاکید کرد: «هر چند سیاستگذاری ها باید توسط مدیران انجام شود اما باید با تایید نظرات کارشناسی صورت گیرد.»
آمار سوانح كار به روايت سازمان تامين اجتماعي: دولت سرمایه داری ایران هر چند وقت یک بار گزارشی زیر نام سوانح حین کار منتشر می کند. انتشار این گزارش ها هدف های مختلفی را دنبال می کند، ازجمله این که گویا دستگاه اعمال قدرت و اجرای نظم استثمار توحش بار سرمایه هم نسبت به حد و حدود سوانح حین کار و مرگ و میر کارگران در این سوانح حساسیت دارد!! گویا در جهنم سرمایه داری ایران هم کنترل هایی در این زمینه صورت می گیرد!! گویا در این جا هم چیزی به نام آمار سوانح و تلفات ناشی از حوادث کار موجود است!! نهادهای دولتی در گزارش های خود همه این عوام فریبی ها و وارونه بافی ها و دروغ پردازی ها را منظور می کنند. اما آنان در کنار این ها چند هدف دیگر را نیز فراموش نمی کنند. اول این که با تهیه این گزارش ها آمار واقعی کشتار کارگران در زمان کار را هر چه بیشتر پایین آورند، کوه کشتارها را کاهی جلوه دهند و بر دنیای عظیم حمام خون های کارگران در حوادث ناشی از کار پرده اندازند. دوم این که دلایل اصلی وقوع این حوادث را از بیخ و بن وارونه کنند، علل واقعی مرگ و میرهای عظیم کارگران در ساعات کار را در دنیایی از دروغ بافی ها گم و گور سازند، همه جا سرمایه داران و نظام سرمایه داری را تبرئه کنند و خود کارگران قربانی شده را به عنوان عامل اصلی قتل خویش معرفی کنند. و بالاخره این که با نادیده گرفتن شدت سوانح در کشتار کارگران بر درنده خویی و بیرحمی ددمنشانه نظام سرمایه داری در سلاخی و خردو خمیر کردن بردگان مزدی پرده اندازند. نهادهای دولتی در انتشار گزارش های خود همه این مقاصد شوم را تعقیب می کنند. اما معضل آن ها این است که دامنه جنایات و کشتار سرمایه حتی در همین قلمرو سوانح کار آن قدر بی حساب و کتاب و بی حد و مرز است که بالاخره بخش های باقی مانده غیرقابل استتار آن بازهم سر به فلک می زند. آنچه در گزارش اخیر سازمان تأمین اجتماعی درباره سوانح کار و مرگ و میرهای حین کار کارگران آمده از این دست است و باید از همین دید به آن نگاه کرد. حتی بر اساس همین گزارش، در سال 1387 بیش از 22 هزار و 134 حادثه در زمان کار برای کارگران رخ داده است. اما برای این که درجه صحت این رقم را بسنجیم باید به عبارت بعدی گزارش خوب توجه کنیم. سازمان تأمین اجتماعی شمار کشته شدگان کارگر در کل حوادث سال مذکور را فقط 83 نفر اعلام کرده است. هر کسی که فقط اخبار روزنامه ها را دنبال کرده باشد خوب می داند که تعداد کارگران کشته شده در این سال فقط در دو حادثه آتش سوزی کارخانه شازند اراک و ریزش ساختمان خیابان سعادت آباد تهران از 70 نفر بیشتر بوده است. در طول این سال هیچ هفته ای نگذشته است که بیش از چند کارگر در مراکز کار و تولید مختلف دچار سانحه نشوند و جان خویش را از دست ندهند. آمار کارگرانی که فقط هنگام کندن شالوده های ساختمان برای شرکت های بسازوبفروش و مقاطعه کاری سرمایه در زیر آوار دفن شده اند در کمترین برآورد از چند ده نفر افزون است. هیچ ماهی در این سال نبوده است که چندین کارگر فقط به درون چاه های کهنه و مخروبه بدون هیچ پوشش درون مراکز کار سقوط نکنند و تسلیم مرگ نشوند. فقط در یکی از کارخانه ها یکجا 7 کارگر در عمق چند ده متری زمین در یکی از این چاه ها خفه شدند و جان خود را از دست دادند. سازمان تأمین اجتماعی رقم واقعی کشته شدگان کار در حین استثمار شدن توسط سرمایه را از چند صد نفر به 83 نفر کاهش می دهد تا به این ترتیب زیر نام آمار تلفات سوانح کار کشتار انبوه کارگران در زمان کار توسط سرمایه را بسیار مزورانه پنهان کند یا کمرنگ سازد. گزارش در یکی از فصل ها بر ساعات وقوع حوادث و این که آیا ساعت 9 یا 10 صبح یا یک بعد از ظهر بوده است درنگ می کند و با دروغ بافی اصرار دارد که خواننده را به دقت ارقام و مفاد خود متقاعد کند. اما بلافاصله دم خروس از لای عبای سازمان تامین اجتماعی بیرون می زند. آمار کشته شدگان کارگر در حین استثمار شدن توسط سرمایه صدتا صدتا قلم گرفته می شود، شمار کسانی که در اثر وقوع سوانح به معلولان مادام العمر تبدیل شده اند یکسره آب می رود و تنزل می یابد، جنایات آشکار سرمایه داران که به خاطر هر تومان سود افزون تر مرگبارترین شرایط کاری را بر کارگران تحمیل می کنند و توده های کارگر را پنجاه تا پنجاه تا روانه دیار مرگ می سازند، شرارت سرمایه داران که انبوه کارگران را بدون هیچ حفاظ ایمنی و هیچ نوع وسائل لازم حفظ جان روانه قربانگاه های تولید سود می کنند، سودجویی ددصفتانه صاحبان سرمایه که با وجود یقین به خطر مرگ کارگران بازهم آنان را مجبور به کار در شرایط مرگبار می کنند، همه و همه نادیده گرفته می شود. درعوض، ساعات وقوع حوادث بزرگ می شوند تا در پس آن ها شمار بی حساب و کتاب کشتگان و جمعیت کثیر معلولان و نیز بیرحمی و شقاوت بی حد و مرز نظام سرمایه داری در قلع و قمع و تکه پاره کردن جسم و جان کارگران پنهان بماند. منبع: ایلنا
احضار یکی از اعضای سندیکای شرکت کشت و صنعت هفت تپه: رضا رخشان، مسول روابط عمومی سندیکای شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه به دادسرای شوش احضار شد. صبح امروز، دوشنبه مورخ 28/02/88 احضاریه ای از سوی دادسرای شهرستان شوش برای آقای رضا رخشان ارسال شد که وی را موظف میکند طی حداکثر سه روز بعد از دریافت این احضاریه خود را برای آخرین دفاع به شعبه دو بازپرسی دادسرای شوش معرفی کند . تبلیغ علیه نظام و ایجاد آشوب در کارخانه از موارد اتهامی این فعال کارگری است .لازم به ذکر است آقای رضا رخشان از اعضای سندیکای شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و مسول واحد روابط عمومی این سندیکا است.
به مناسبت آزادی جمعی از بازداشت شدگان مراسم روز جهانی کارگر: روز یکشنبه 27 اردیبهشت، 11 نفر از زنان و دختران بازداشت شده در روز جهانی کارگر در پارک لاله، با قرار کفالت از زندان آزاد شدند. بازداشت شدگان اول ماه مه جز این که خواستهای انسانی و حق خود از زندگی را مطالبه کردند، جرمی ندارند.آنان کارگران و زحمت کشان زن و مردی بودند که روز جهانی کارگر را مناسب ترین روز برای بیان مطالبات برحق و انسانی خود دانسته و این خواسته ها را در قالب قطعنامه سراسری کارگران ایران بیان نمودند. اما از آنجا که حق طلبی و آزادیخواهی اکثریت عظیم جامعه به شدت در ضدیت با منافع سرمایه داری قرار می گیرد، این انسان ها که به نمایندگی از میلیون ها انسان دیگر فریاد سر دادند مورد سرکوب پلیس قرار گرفتند. اینک با گذشت بیش از دو هفته تحمل شرایط غیر انسانی زندان جمعی از این عزیزان آزاد شده و به آغوش خانواده هایشان برگشته اند. در طی این مدت از جانب تشکلها، نهادها، کارگران کارخانه ها و سازمانهای کارگری و مدافع حقوق بشر در ایران و سراسر دنیا به شیوه های متفاوت از حق به جانبی و بی گناهی همه کسانی که در مراسم روز جهانی کارگر بازداشت شده اند حمایت کرده و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی آنها شده اند. آزادی دوستان ما بی گمان نتیجه پیگیری های حق به جانب هر روزه خانواده ها و در کنار آن حمایت ها و تلاشهای افراد و نهادهای داخلی و بین المللی بوده است. اتحادیه آزاد کارگران ایران آزادی این عزیزان را به خانواده ها و همه کارگران و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب تبریک گفته و آن را مرحله ای از موفقیت و پیروزی می داند.اما هنوز بیش از 50 نفر در زندان بسر می برند. بنابراین اتحادیه آزاد کارگران ایران خانواده ها، همه تشکلها، جمعهای کارگری، اتحادیه ها و سازمانهای کارگری ومدافع حقوق بشر را فرا می خواند که تا آزادی آخرین نفر از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر به تلاشهای خود ادامه دهند. زنده باد اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر: اتحادیه آزاد کارگران ایران
آزادی 11 نفر از دستگیر شدگان روز جهانی کارگر : روز یک شنبه خانواده های دستگیر شدگان مانند روزهای قبل در مقابل دادگاه انقلاب حاضر شدند. طبق وعده ای که روز شنبه به خانواده ها داده شده بود، قرار بود که تعداد سی و پنج نفر از بازداشت شدگان که اسامی آن ها دیروز اعلام شده بود، با قرار کفالت از زندان آزاد شوند. اما به خانواده ها گفته شد که تنها با آزادی 11 نفر از آنان که همگی زن هستند، موافقت می شود و مابقی لیست 35 نفره روز بعد آزاد خواهند شد. خانواده ها نیز از ساعت 5 بعداز ظهر به جلو درب زندان اوین رفته و آماده استقبال از عزیزان خود شدند. تعداد این خانواده ها به پنجاه نفر می رسید. پس از انتظار دو ساعته، زنان و دختران بازداشت شده در اول ماه مه از زندان بیرون آمده و خانواده ها و دیگر کسان حاضر در مقابل زندان اوین با تقدیم گل به استقبال از آنان پرداختند. به این ترتیب تنها زن باقی مانده در زندان که در روز جهانی کارگر در پارک لاله دستگیر شده بود، جلوه جواهری می باشد. اتحادیه آزاد کارگران ایران
اخراج کارگران کارخانه لوله خودرو!: بنا به خبر دريافتى٬ در چند روز گذشته به دستور مقصودی سرمایه دار نوکیسه و مالک کارخانه لوله خودرو و از چهره های شناخته شده حکومت اوباش اسلامی٬ ٨ نفر از کارگران پیمانکاری که هر یک دارای۵ الى ١٠ سال سابقه کار بودند از کار اخراج شدند. کارگران اخراجی طی چند روز گذشته به دنبال پیگیری وضعيت شان و مخصوصا دریافت بیمه بیکاری بین کارخانه و اداره هاى کار و بیمه حکومت اسلامی سرگردان بوده و تاکنون به دلیل همکاری و تبانی اداره کار و بیمه با مقصودی موفق به هیچ نتیجه ای نشده اند! در کارخانه لوله خودرو واقع در جاده ساوه (چهار دانگه) بیش از ١۵٠٠ کارگر قراردادی سفید امضا با پایه دستمزدهای ٢۶۴ هزار تومانی تحت شرایط کار بسیار طاقت فرسا در دو شیفت کاری از ٧ صبح تا ۶ عصر و از ۶ عصر تا ٧ صبح مشغول به کارند. دراين مرکز شدت و فشردگی و حجم و سرت کار بسیار بالاست. در بسیاری موارد پیش می آید که کارگری چندین روز بدون اينکه خانواده خود را ببیند در کارخانه مشغول کار و انجام اضافه کاریست! کارخانه لوله خودرو در زمینه تولید انواع لوله های چدنی و شیر آلات و برخی قطعات مورد استفاده در خودرو سازی فعال بوده و عمده محصولاتش به کشورهای همجوار نیز صادر میشود. ظاهرا این کارخانه قبلا دولتی و تحت مدیریت مقصودی بوده است اما با توجه به نفوذی که مقصودی در حکومت اسلامی داشته توانسته بتدریج با دزدی و کلاشی مالک کارخانه هم بشود. کارخانه حالا ظاهرا دولتی است اما در هر دو حالت٬ چه خصوصی و چه دولتی٬ بنا به گفته کارگران این کارخانه محل استثمار وحشیانه و مظهر بیحقوقی مطلق کارگران بوده و هست.
دستگیری یکی از فعالین کارگری در مریوان: بنابه گزارشات رسیده از شهر مریوان،آقای ویرای نقش بندی از فعالین کارگری این شهر در حدود 2 هفته پیش با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلوی انتقال داده شد. آقای نقش بندی ساعت 07:30 روز دوشنبه 14 اردیبهشت ماه با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی انتقال داده شد و از زمان دستگیری تا به حال از وضعیت وشرایط این زندانی سیاسی هیچ خبری در دست نیست.زندانی سیاسی ویرا نقش بندی 2 روز قبل از روز جهانی کارگر از طرف اداره اطلاعات مریوان با او تماس گرفته شد و او را تهدید کردند که در مراسم روز جهانی کارگر نباید شرکت کند.و چند روز بعد از این تهدیدات با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر شد. آقای نقش بندی در شرکت جامع کار سپاهان (آزمایش خاک و بتون) شاغل بود. و یکی از ماشینهای این شرکت برای پیش بردن امور کاری شرکت در اختیار وی بود. مامورین وزارت اطلاعات ماشین شرکت را توقیف کرده اند و در حال حاضر این خانواده علاوه بر نامشخص بودن وضعیت عزیزشان روزانه 35000 تومان بابت توقیف شدن ماشین باید به این شرکت بپردازند. مامورین وزارت اطلاعات همچنین منزل آنها را بصورت وحشیانه ای مورد بازرسی قرار دادن که باعث تخریب مقدار زیادی از وسائل منزل این خانواده شدند. خانواده آقای نقش بندی از زمان دستگیری فرزندشان تا به حال بارها به اداره اطلاعات مریوان مراجعه کردند و خواستار آگاه شدن از وضعیت وشرایط فرزندشان بودند. ولی مامورین وزارت اطلاعات از دادن هرگونه جواب خوداری می کنند و خانواده او را مورد تهدید قرار دادند. آنها همچنین از آزادی ماشین شرکت خوداری می کنند. فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، یورش وحشیانه و دستگیری این فعال کارگری را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر سازمانهای حقوق بشری خواستار اقدام فوری برای آزادی این زندانی سیاسی است.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری: به زودی آخر ماه می شود، باید کرایه بدهیم! نامه ی فرزند یکی از کارگران بازداشت شده در روز جهانی کارگر: منبع سایت دانشجویان سوسیالیست دانشگاههای ایران: در روز کارگر ۴۰ نفر از افراد حاضر در تعاونی کارگران فلزکار مکانیک را بازداشت کردند. اما در همان شب تعدادی از آنها را آزاد کردند، ولی ۱۶ نفر را، ماموران با خود به زندان اوین بردند که هنوز هیچیک از آنها آزاد نشده‌اند. بعضی ها میگویند که آنها در بند ۲۰۲ هستند، عده دیگری میگویند که آنها به همراه کسانی که در پارک لاله بازداشت شده‌اند، همگی در بند ۲۴۰ هستند. پدر من نیز جز ۱۶ نفری است که هنوز آزاد نشده است. به ما گفته بودند، پدرم بهمراه بقیه کارگران زندانی، روز شنبه آزاد میشود ولی آزاد نشد، یعنی هیچکس را آزاد نکردند. بجای اینکه آنها را آزاد کنند ملاقات تعدادی از خانوادها را قطع کردند. تنها در روز چهار شنبه گذشته به ٣ نفر اجازه ملاقات دادند. تا آنروز دو، سه بار به زندانیان اجازه داده بودند از طریق تلفن با خانواده هایشان ارتباط برقرار کنند اما از چهارشنبه گذشته کلیه ارتباطات تلفنی خانواده ها را قطع کره‌اند. از بستگان کارگران و افراد زندانی امروز شنیدم که هنوز هیچکس را آزاد نکرده‌اند. آنها می گفتند کسانی که آزاد شده‌اند، افرادی بودند که رهگذر یا کسانی هستند که بطور اتفاقی دستگیر شده بودند. ما از روز ۱۲ اردیبهشت، هر روز برای آزادی کارگران زندانی اجتماع کرده یا به ارگانهای مختلف مراجعه کرده‌ایم اما بما یا وعده داده‌اند یا می گویند هنوز پرونده آنها تکمیل و بررسی، نشده است. امروز ۲ شنبه (۲۱ اردیبهشت) رفته بودیم مرکز شورای عالی قضایی و دادخواستی را به آنها دادیم. می گفتند قرار است بعضی از زنان زندانی را با گرفتن وثیقه آزاد کنند. اما تا آخر وقت امروز، تا ما در آنجا بودیم کسی آزاد نشده بود. وکیل هم گرفته‌ایم.امیدواریم نتیجه بگیریم. خیلی از خانواده تنها نان آور خود را فعلا از دست داده‌اند. بزودی آخر ماه میشود، باید کرایه خانه بدهند، فرزند مدرسه‌ای و دانشگاهی دارند، با این هزینه های زندگی نمیدانند چکار باید بکنند. اگر نان آوران خانوادها آزاد نشوند خانوادهای کارگران زندانی با دشواری های زیادی باید سر کنند. خوشبختانه با این حال همبستگی و پیگیری خانواده ها تا حالا خیلی خوب بوده است. امیدوارم این همبستگی و پیگیری، تا خلاصی همه کسانی که در زندان هستند ادامه پیدا کند
فراخوان به کمپین برای آزادی دستگیر شدگان روز جهانی کارگر: کارگران، تشکل ها و نهادهای کارگری ایران و جهان! در روز جهانی کارگر هنگامی که کارگران و خانواده های آنان که بنابر فراخوان کمیته برگزاری مراسم اول ماه مه(مشتمل بر تشکل های مستقل کارگری ایران) که برای اعلام مطالبات خود و گرامی داشت این روز درپارک لاله تهران گرد هم آمده اند، به همراه تعداد دیگری از مردم حاضر درپارک مورد یورش نیروهای امنیتی-پلیسی و ماموران لباس شخصی قرار گرفتند.این نیروها با انواع ابزار و روش های سرکوب، تعداد زیادی را شدیدا مجروح و بیش از صد و پنجاه نفر را در حالی که مورد ضرب و شتم واقع شده بودند، دستگیر و روانه زندان کردند.از این تعداد هنوز حدود یکصد تن درزندان به سر می برند. این افراد هیچ جرمی مرتکب نشده بودند که این چنین غیر انسانی سرکوب و به بند کشیده شده اند. آنها فقط به خاطر این که همزمان با میلیاردها کارگر دیگر در سراسر دنیا و به دلیل طرح مطالبات میلیون ها انسان در ایران که هر روزه تحقیر می شوند، به دلیل برپاکردن تشکل های مستقل سرکوب می شوند وماه های متمادی حقوقی دریافت نمی کنند، تنها به دلیل این که صدای اعتراض برآورده اند، امروز در بدترین شرایط در زندان هستند. هر روز خانواده هایشان که برای آزادی آن ها در مقابل دادگاه ها و مراجع دیگرقضایی مراجعه می کنند اما با برخوردهای نامناسب و پاسخ های ضد و نقیض مواجه می شوند. ما میلیون ها کارگر و زحمتکش و مساوات طلب نسبت به عزیزان دربند و خانواده هایشان مسئول هستیم و نباید آن ها را تنها بگذاریم. باید فورا متحدانه دست به کار مبارزه ای وسیع تا آزادی همه دستگیر شدگان شویم. ما ضمن اعلام این کمپین از تمامی تشکل ها و نهادهای کارگری و حقوق بشر داخلی و بین المللی می خواهیم که با تمامی توان خود و به فراخور امکانات خود و از هر طریق ممکن، ضمن محکوم کردن دستگیری این عزیزان و درخواست برای آزادی بی قید و شرط آنان به حمایت های گوناگون و متناسب با توان خود از این عزیزان و خانواده های آنان و اصرار بر مطالبات اعلام شده در قطعنامه اول ماه مه این کارگران بپردازند. زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران جهان اعلام حمایت ها، بیانیه ها و گزارش اقدامات انجام شده خود را به این نشانی بفرستید. - سندیکای شرکت واحد تهران و حومه- سندیکای نیشکر هفت تپه- اتحادیه آزاد کارگران ایران- هیئت بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان- شورای همکاری تشکل ها و فعالین کارگری شامل: - کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری - کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - جمعی از فعالین کارگری - شورای زنان- کانون مدافعان حقوق کارگر حامیان این کمپین :- انجمن برق و فلز کرمانشاه-انجمن دفاع از کارگران اخراجی سقز - کمیته دفاع از کارگران هفت تپه - کارگران کارخانه پرریس سنندج- کارخانه بافندگی شین بافت سنندج- کارگران کارخانجات شاهو- نساجی کردستان- غرب بافت-آجر شیل -شیرپاک آرا- گونی بافی سما- آرد فجر- نیرو رخش- کارگران بخش خدماتی بیمارستان توحید سنندج-جمعی از بازنشستگان شهرستان سنندج -کارگران شرکت فرش غرب کرمانشاه- کارخانه لاستیک دنا – سیمان قائی – جمعی از کارگران عسلویه، جمعی از کارگری ایران خودرو، جمعی از کارگران کیان تایر (لاستیک البرز) در روز اول مه حدود ١٧٠ نفر در تهران دستگیر شدند، حدود ١٠٠ نفر هنوز در زندان هستند . اسامی تعدادی از کسانی که هنوز در زندان بسر میبرند: جعفر عظیم زاده، شاپور احسانی راد، بهرام (عیسی) عابدینی، سعید یوزی، بهروز خباز، یونس ارژنگ، مریم محسنی، محمد اشرفی، لاله محمدی، شریف محمدی، افسانه عظیم زاده، فاطمه اقدامی، فاطمه شاه نظری، محمد لطفی، مسعود لقمان، غلامرضا خانی، منصور حیات غیبی، بهناز فرمانبر، پروانه قاسمیان، میثم جعفر نژاد، امیر یعقوب علی، کاوه مظفری، جلوه جواهری، علیرضا ثقفی، محسن ثقفی، اسداله پور فرهاد، علی رضا فیروزی، پوریا پیش تازه، طاها ولی زاده، هما اژدرنیا، حمید خادمی، عین اله بصیری، امید شفیعی، نوید یزدی، نسرین علیزاده، سجاد سبزعلی پور، آیسان زرفام، خوشبخت، احمد داوودی، محمدی سلیمی، محمد احسانی، صالح کیا آبادی، حمید یعقوب علی، سیروس فتحی، شریفه فتحی، مریم میربهاری، مریم یمینی فر، محمود حسینی، همايون جابری، بهنام ابراهيم زاده، حميد ملك زاده، صادق كيوان، اژن پورشريفي، زانيار احمدي، بهزاد خباز، حميد يعقوب علی، حميد خادمی، عين اله بصيری، مهدي شانديز فراهاني، فرج الله سعدي، نجمه رنجبران، علي معذب، سعيد سجودي، حميد قرباني، يكزاد زنگنه، پورياپيش تازه، اصغر ياوري، غلامرضا رجبي، سجاد سبزعلي پور.
منابع: کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری٬ روشنگري٬ ايلنا٬ اتحاديه آزاد كارگران ايران٬ كميته هماهنگي براي ايجاد تشكلهاي كارگري٬ پرس نيوز
«ارديبهشت ماه» شماره «۷»
چهار برابر شدن قیمت مسکن در دولت نهم: سرمایه: وزیر مسکن و شهرسازی سابق در واکنش به این مطلب که کاهش 30 درصدی قیمت مسکن در برابر افزایش 110 درصدی قیمت مسکن در دولت نهم رخ داده است، گفت: «کاهش مزبور در برابر افزایش 400 درصدی صورت گرفته است.» علی عبدالعلی زاده که در گفت وگو با «سرمایه» سخن می گفت به اقدامات دولت اصلاحات و متوقف شدن این طرح ها در دولت نهم اشاره کرد و گفت: «فروش متری مسکن، اجاره به شرط تملیک و صندوق های مسکن از جمله طرح هایی به شمار می رود که در دولت اصلاحات اجرا و در دولت نهم تعطیل شد.» وی اظهارداشت: «دولت نهم در بخش مسکن تمامی برنامه های گذشته که ازسوی دولت اصلاحات در نظر گرفته شده بود را تعطیل کرد و پس از مدتی تنها طرح مسکن مهر را اعلام کرد.در حالی که این طرح هم نتوانست به برنامه تبدیل شود و تنها در حد «طرح» باقی ماند.» وی علت عدم موفقیت طرح مسکن مهر را ناشناخته ماندن ابعاد مختلف این طرح دانست: «دولت نهم در ابتدا طرح مسکن مهر را با شعار حرکت غیردولتی با تکیه بر تعاونی ها آغاز کرد اما از همان قدم اول طرح مسکن مهر دولتی شد و دولت زمین های خود را به صورت 99 ساله به مردم واگذار کرد.»عبدالعلی زاده اضافه کرد: «دولت زمین های دورافتاده دولتی را وارد محدوده کرد، این در حالی بود که زمین های واگذار شده خارج از شهر فاقد امکانات زیربنایی از جمله آب، برق، مدرسه، بهداشت و... بود و همین امر باعث شده بود قیمت زمین هایی که قرار بود توسط تعاونی ها واگذار شود، بسیار گران تمام شود تا جایی که متقاضیان توانایی سرمایه گذاری در این بخش را نداشتند.» به گفته او طرح مزبور در شرایطی اجرا شد که براساس ضوابط حاکم بر شهرداری ها طی سال 1378 باید توسعه محدوده شهرها متوقف شود چرا که تا سال 1400 نیاز به زمین شهری جدید به دلیل پاسخگو بودن محدوده شهرها مرتفع می شود. وزیر مسکن و شهرسازی دولت خاتمی از دیگر معایب طرح مسکن مهر، به تعیین افراد متقاضی زمین توسط وزارت تعاون اشاره کرد و گفت: «پس از تعیین متقاضیان، آنها از سوی وزارت تعاون به وزارت مسکن معرفی می شدند و همین امر باعث شد، هر بخش آمار جداگانه ای را در زمینه ثبت نام متقاضیان مسکن مهر اعلام کند.» عبدالعلی زاده ادامه داد: «در کشور ما اختلاف تعداد خانوارها و مسکن تولیدی 5/1 میلیون واحد مسکونی است در حالی که وزارت تعاون بیش از چهار میلیون متقاضی را به مسکن مهر معرفی کرده است.» به گفته وی طبق اهداف در نظر گرفته شده نباید این نیاز از 5/1 میلیون واحد تجاوز می کرد، این در حالی بود که در طرح مسکن مهر حتی از افرادی که واجد شرایط نبودند نیز ثبت نام به عمل آمد.وی یادآور شد: «با این اوصاف وزیر تعاون مفتخر است تعداد ثبت نام شدگان را به شش میلیون نفر افزایش دهد. در حالی که این نگاه به بخش مسکن کاملاً اشتباه است چرا که پس از گذشت سه سال تاکنون طرح مزبور نتیجه ای جز معطلی مردم در پی نداشت.» عبدالعلی زاده از اقدامات دیگر صورت گرفته توسط دولت نهم از جمله توقف وام های مسکن اشاره کرد و گفت: «سالانه بیش از 200 هزار وام به مردم عادی پرداخت می شد که در دولت نهم متوقف شد و تمام امتیازات به طرح مسکن مهر داده شد که پس از دو سال نتیجه ای جز رکود و دامن زدن به ادامه این روند نداشت چرا که طی این مدت وام هایی که در گذشته به بخش مسکن پرداخت می شد نه تنها جذب مسکن مهر نشد بلکه به بازار مسکن نیز پولی تزریق نشد.»وی معتقد است: «تاکنون پس از گذشت سه سال حتی سه واحد مسکونی مهر نیز واگذار نشده است، به همین دلیل در ابتدای امسال واگذاری مسکن مهر به انبوه سازان مطرح شد. در واقع می توان گفت این رویداد اعتراف دولت به شکست مسکن مهر بود.» توقف طرح اجاره به شرط تملیک عبدالعلی زاده ادامه داد: «از دیگر طرح هایی که در دولت نهم متوقف شد و از ابتدای برنامه سوم شروع شده بود و براساس تکلیف باید در برنامه چهارم ادامه می یافت می توان به طرح اجاره به شرط تملیک اشاره کرد.» به گفته وی طرح مزبور دارای قوانین خاصی بود که گروه های هدف از جمله زوج های جوان، زنان سرپرست خانوار و اقشار ویژه، در دولت اصلاحات را مدنظر قرار داده بود. بالاخره طرح اجاره به شرط تملیک با ساخت 120 هزار واحد آغاز شد. وزیر مسکن و شهرسازی سابق اظهار داشت: «طرح اجاره به شرط تملیک که در سال 78 شروع شد تا سال 84 موفق شد سالانه 20 هزار واحد مسکونی را تامین و در اختیار متقاضیان قرار دهد و در مجوع 100 هزار واحد آن واگذار شد.» توقف طرح فروش متری مسکن در دولت نهم عبدالعلی زاده از دیگر اقدامات انجام شده در دولت هشتم را که به توقف در دولت نهم انجامید به طرح فروش متری مسکن اشاره کرد و گفت: «این طرح که بیش از دو سال اقدامات کارشناسی روی آن انجام شده بود و یکی از تجربیات موفق در دنیا به شمار می رفت از سال 81 در مسکن ایران به کار گرفته شد و در شهرهایی همچون تهران، مشهد و تبریز به صورت صددرصد توسط بخش خصوصی و با نظارت دولت اجرا شد.» به اعتقاد وی تمامی طرح های دولت اصلاحات در بخش مسکن با موفقیت آغاز و تحویل داده شد؛ به گونه ای که هم سازنده از سود لازم برخوردار شد و همه خریداران، مسکن را با قیمت پایین تر تهیه کردند اما متاسفانه این طرح نیز در دولت نهم نه تنها دنبال نشد بلکه تعطیل شد.عبدالعلی زاده به توقف صندوق مسکن در دولت نهم اشاره کرد و گفت : «یکی از مهم ترین اقداماتی که در دولت اصلاحات انجام شد صندوق های مسکن در قشرهای مختلف جامعه بود که متاسفانه این طرح نیز در دولت نهم مورد بی مهری قرار گرفت.» وی صندوق مسکن جوانان، کارمندان دولت، فرهنگیان، پرستاران، کارکنان بهداری و... را از جمله برنامه های طرح صندوق های مسکن دانست. نارضایتی انبوه سازان به اعتقاد وی تمامی اقدامات دولت نهم باعث شد صنعت انبوه سازی که در برنامه سوم سر و سامان داده شده بود مورد بی مهری قرار بگیرد و تنها لطفی که از سوی دولت نهم شامل انبوه سازان شد این بود که در طرح مسکن مهر انبوه سازان نقش پیمانکار را بازی کنند. این در حالی است که چنین تعریفی در مفهوم انبوه سازان وجود ندارد و با ماهیت انبوه سازان سازگار نیست.عبدالعلی زاده خاطرنشان کرد: «من به عنوان انبوه ساز تاکنون چنین کاری را انجام نداده و حاضر به انجام آن نیستم.»وزیر مسکن و شهرسازی سابق اظهار داشت: «مجموع اقدامات دولت نهم طی چهار سال سرگردانی و صدمات جبران ناپذیری را به بخش مسکن وارد آورده که نتیجه آن رکود مطلق در بازار مسکن و در نهایت متضرر شدن خریدار و فروشنده شد.» وی خاطر نشان کرد: «منطق ادامه این روند مشخص نیست چرا که روز به روز، تقاضای موجود در بازار افزایش می یابد و در مقابل عرضه کم می شود و هنوز معلوم نیست این افراد چه جوابی برای اواخر سال آینده خواهند داشت.» به گفته وی رکود حاکم بر بازار تقاضای انباشت شده را در پی دارد و بالطبع این تقاضای انباشت رکود را شکسته و افزایش لجام گسیخته قیمت مسکن در سال 89 را به بار خواهد آورد.عبدالعلی زاده همچنین در واکنش به سخنان وزیر اقتصاد و دارایی مبنی بر کاهش 30 درصدی قیمت مسکن به دنبال افزایش 110 درصدی قیمت که در این بخش صورت گرفته است، اظهار داشت: «در واقع باید گفت کاهش مزبور به دنبال افزایش 400 درصدی قیمت مسکن ایجاد شده است چرا که قیمت مسکن از متری یک میلیون تومان به متری پنج میلیون تومان افزایش یافته است.»وزیر مسکن و شهرسازی به روند قیمت مسکن در دولت اصلاحات اشاره کرد: «براساس آمارهای موجود قیمت مسکن در طول هشت سال تنها دو برابر افزایش یافت این در حالی است که قیمت مسکن در دولت نهم تا سال 86 پنج برابر افزایش داشت.» او ادامه داد: «با رکود ایجاد شده در سال 87 و تعطیل شدن بخش مسکن یک برابر از پنج برابر افزایش قیمت، کاهش یافت. برهمین اساس می توان گفت تاکنون قیمت مسکن نسبت به دوره گذشته حدود چهار برابر افزایش داشته است.» وی خاطرنشان کرد: «قیمت مسکن در حال حاضر نسبت به شهریور سال 84 همچنان بین سه تا چهار برابر افزایش قیمت دارد که می توان آن را بی برنامگی دولت، افزایش نقدینگی شدید و شعارهای دولت مبنی بر عدم ارتباط نقدینگی در ایران را با تورم که در نتیجه آن تورمی لجام گسیخته ایجاد شده مرتبط دانست.»عبدالعلی زاده در پاسخ به آینده مبهم وضعیت عرضه و تقاضا و کاهش ساخت و ساز، پس از دوران رکود مسکن، اظهارداشت: «متاسفانه در دولت نهم تمامی منابع رسمی آماری تعطیل شد به گونه ای که دست افراد به این آمار نمی رسد و از آنجا که آمار ساخت و ساز موجود نیست و از طرف دیگر تقاضا تا سال 91 با افزایش سالانه مواجه خواهد شد نمی توان اختلاف موجود را به طور دقیق بیان کرد.» وی به وضعیت کنونی انبوه سازان اشاره کرد و گفت: «در حال حاضر بسیاری از انبوه سازان در شرایط سختی به سر می برند و بسیاری از آنها بیکارند و چنانچه پروژه ای در حال ساخت باشد مربوط به گذشته است و همین امر نیز به کاهش ساخت و ساز دامن زده است این در حالی است که تقاضا هیچ گاه متوقف نمی شود چرا که رشد جوانان و تعداد آمار ازدواج روز به روز در حال افزایش است اما در مقابل عرضه رشد نمی کند که در نتیجه منجر به انباشت تقاضا در کشور می شود.» وی به دولت آینده توصیه کرد: «چنانچه تغییری در دولتمردان صورت گیرد به کار کارشناسی اعتماد کنند و در بخش مسکن بیش از هر اقدامی به نظرات کارشناسی احترام گذاشته و برنامه ها را براساس تدبیر کارشناسی اجرا کنند.» عبدالعلی زاده تاکید کرد: «هر چند سیاستگذاری ها باید توسط مدیران انجام شود اما باید با تایید نظرات کارشناسی صورت گیرد.»
آمار سوانح كار به روايت سازمان تامين اجتماعي: دولت سرمایه داری ایران هر چند وقت یک بار گزارشی زیر نام سوانح حین کار منتشر می کند. انتشار این گزارش ها هدف های مختلفی را دنبال می کند، ازجمله این که گویا دستگاه اعمال قدرت و اجرای نظم استثمار توحش بار سرمایه هم نسبت به حد و حدود سوانح حین کار و مرگ و میر کارگران در این سوانح حساسیت دارد!! گویا در جهنم سرمایه داری ایران هم کنترل هایی در این زمینه صورت می گیرد!! گویا در این جا هم چیزی به نام آمار سوانح و تلفات ناشی از حوادث کار موجود است!! نهادهای دولتی در گزارش های خود همه این عوام فریبی ها و وارونه بافی ها و دروغ پردازی ها را منظور می کنند. اما آنان در کنار این ها چند هدف دیگر را نیز فراموش نمی کنند. اول این که با تهیه این گزارش ها آمار واقعی کشتار کارگران در زمان کار را هر چه بیشتر پایین آورند، کوه کشتارها را کاهی جلوه دهند و بر دنیای عظیم حمام خون های کارگران در حوادث ناشی از کار پرده اندازند. دوم این که دلایل اصلی وقوع این حوادث را از بیخ و بن وارونه کنند، علل واقعی مرگ و میرهای عظیم کارگران در ساعات کار را در دنیایی از دروغ بافی ها گم و گور سازند، همه جا سرمایه داران و نظام سرمایه داری را تبرئه کنند و خود کارگران قربانی شده را به عنوان عامل اصلی قتل خویش معرفی کنند. و بالاخره این که با نادیده گرفتن شدت سوانح در کشتار کارگران بر درنده خویی و بیرحمی ددمنشانه نظام سرمایه داری در سلاخی و خردو خمیر کردن بردگان مزدی پرده اندازند. نهادهای دولتی در انتشار گزارش های خود همه این مقاصد شوم را تعقیب می کنند. اما معضل آن ها این است که دامنه جنایات و کشتار سرمایه حتی در همین قلمرو سوانح کار آن قدر بی حساب و کتاب و بی حد و مرز است که بالاخره بخش های باقی مانده غیرقابل استتار آن بازهم سر به فلک می زند. آنچه در گزارش اخیر سازمان تأمین اجتماعی درباره سوانح کار و مرگ و میرهای حین کار کارگران آمده از این دست است و باید از همین دید به آن نگاه کرد. حتی بر اساس همین گزارش، در سال 1387 بیش از 22 هزار و 134 حادثه در زمان کار برای کارگران رخ داده است. اما برای این که درجه صحت این رقم را بسنجیم باید به عبارت بعدی گزارش خوب توجه کنیم. سازمان تأمین اجتماعی شمار کشته شدگان کارگر در کل حوادث سال مذکور را فقط 83 نفر اعلام کرده است. هر کسی که فقط اخبار روزنامه ها را دنبال کرده باشد خوب می داند که تعداد کارگران کشته شده در این سال فقط در دو حادثه آتش سوزی کارخانه شازند اراک و ریزش ساختمان خیابان سعادت آباد تهران از 70 نفر بیشتر بوده است. در طول این سال هیچ هفته ای نگذشته است که بیش از چند کارگر در مراکز کار و تولید مختلف دچار سانحه نشوند و جان خویش را از دست ندهند. آمار کارگرانی که فقط هنگام کندن شالوده های ساختمان برای شرکت های بسازوبفروش و مقاطعه کاری سرمایه در زیر آوار دفن شده اند در کمترین برآورد از چند ده نفر افزون است. هیچ ماهی در این سال نبوده است که چندین کارگر فقط به درون چاه های کهنه و مخروبه بدون هیچ پوشش درون مراکز کار سقوط نکنند و تسلیم مرگ نشوند. فقط در یکی از کارخانه ها یکجا 7 کارگر در عمق چند ده متری زمین در یکی از این چاه ها خفه شدند و جان خود را از دست دادند. سازمان تأمین اجتماعی رقم واقعی کشته شدگان کار در حین استثمار شدن توسط سرمایه را از چند صد نفر به 83 نفر کاهش می دهد تا به این ترتیب زیر نام آمار تلفات سوانح کار کشتار انبوه کارگران در زمان کار توسط سرمایه را بسیار مزورانه پنهان کند یا کمرنگ سازد. گزارش در یکی از فصل ها بر ساعات وقوع حوادث و این که آیا ساعت 9 یا 10 صبح یا یک بعد از ظهر بوده است درنگ می کند و با دروغ بافی اصرار دارد که خواننده را به دقت ارقام و مفاد خود متقاعد کند. اما بلافاصله دم خروس از لای عبای سازمان تامین اجتماعی بیرون می زند. آمار کشته شدگان کارگر در حین استثمار شدن توسط سرمایه صدتا صدتا قلم گرفته می شود، شمار کسانی که در اثر وقوع سوانح به معلولان مادام العمر تبدیل شده اند یکسره آب می رود و تنزل می یابد، جنایات آشکار سرمایه داران که به خاطر هر تومان سود افزون تر مرگبارترین شرایط کاری را بر کارگران تحمیل می کنند و توده های کارگر را پنجاه تا پنجاه تا روانه دیار مرگ می سازند، شرارت سرمایه داران که انبوه کارگران را بدون هیچ حفاظ ایمنی و هیچ نوع وسائل لازم حفظ جان روانه قربانگاه های تولید سود می کنند، سودجویی ددصفتانه صاحبان سرمایه که با وجود یقین به خطر مرگ کارگران بازهم آنان را مجبور به کار در شرایط مرگبار می کنند، همه و همه نادیده گرفته می شود. درعوض، ساعات وقوع حوادث بزرگ می شوند تا در پس آن ها شمار بی حساب و کتاب کشتگان و جمعیت کثیر معلولان و نیز بیرحمی و شقاوت بی حد و مرز نظام سرمایه داری در قلع و قمع و تکه پاره کردن جسم و جان کارگران پنهان بماند. منبع: ایلنا
احضار یکی از اعضای سندیکای شرکت کشت و صنعت هفت تپه: رضا رخشان، مسول روابط عمومی سندیکای شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه به دادسرای شوش احضار شد. صبح امروز، دوشنبه مورخ 28/02/88 احضاریه ای از سوی دادسرای شهرستان شوش برای آقای رضا رخشان ارسال شد که وی را موظف میکند طی حداکثر سه روز بعد از دریافت این احضاریه خود را برای آخرین دفاع به شعبه دو بازپرسی دادسرای شوش معرفی کند . تبلیغ علیه نظام و ایجاد آشوب در کارخانه از موارد اتهامی این فعال کارگری است .لازم به ذکر است آقای رضا رخشان از اعضای سندیکای شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و مسول واحد روابط عمومی این سندیکا است.
به مناسبت آزادی جمعی از بازداشت شدگان مراسم روز جهانی کارگر: روز یکشنبه 27 اردیبهشت، 11 نفر از زنان و دختران بازداشت شده در روز جهانی کارگر در پارک لاله، با قرار کفالت از زندان آزاد شدند. بازداشت شدگان اول ماه مه جز این که خواستهای انسانی و حق خود از زندگی را مطالبه کردند، جرمی ندارند.آنان کارگران و زحمت کشان زن و مردی بودند که روز جهانی کارگر را مناسب ترین روز برای بیان مطالبات برحق و انسانی خود دانسته و این خواسته ها را در قالب قطعنامه سراسری کارگران ایران بیان نمودند. اما از آنجا که حق طلبی و آزادیخواهی اکثریت عظیم جامعه به شدت در ضدیت با منافع سرمایه داری قرار می گیرد، این انسان ها که به نمایندگی از میلیون ها انسان دیگر فریاد سر دادند مورد سرکوب پلیس قرار گرفتند. اینک با گذشت بیش از دو هفته تحمل شرایط غیر انسانی زندان جمعی از این عزیزان آزاد شده و به آغوش خانواده هایشان برگشته اند. در طی این مدت از جانب تشکلها، نهادها، کارگران کارخانه ها و سازمانهای کارگری و مدافع حقوق بشر در ایران و سراسر دنیا به شیوه های متفاوت از حق به جانبی و بی گناهی همه کسانی که در مراسم روز جهانی کارگر بازداشت شده اند حمایت کرده و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی آنها شده اند. آزادی دوستان ما بی گمان نتیجه پیگیری های حق به جانب هر روزه خانواده ها و در کنار آن حمایت ها و تلاشهای افراد و نهادهای داخلی و بین المللی بوده است. اتحادیه آزاد کارگران ایران آزادی این عزیزان را به خانواده ها و همه کارگران و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب تبریک گفته و آن را مرحله ای از موفقیت و پیروزی می داند.اما هنوز بیش از 50 نفر در زندان بسر می برند. بنابراین اتحادیه آزاد کارگران ایران خانواده ها، همه تشکلها، جمعهای کارگری، اتحادیه ها و سازمانهای کارگری ومدافع حقوق بشر را فرا می خواند که تا آزادی آخرین نفر از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر به تلاشهای خود ادامه دهند. زنده باد اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر: اتحادیه آزاد کارگران ایران
آزادی 11 نفر از دستگیر شدگان روز جهانی کارگر : روز یک شنبه خانواده های دستگیر شدگان مانند روزهای قبل در مقابل دادگاه انقلاب حاضر شدند. طبق وعده ای که روز شنبه به خانواده ها داده شده بود، قرار بود که تعداد سی و پنج نفر از بازداشت شدگان که اسامی آن ها دیروز اعلام شده بود، با قرار کفالت از زندان آزاد شوند. اما به خانواده ها گفته شد که تنها با آزادی 11 نفر از آنان که همگی زن هستند، موافقت می شود و مابقی لیست 35 نفره روز بعد آزاد خواهند شد. خانواده ها نیز از ساعت 5 بعداز ظهر به جلو درب زندان اوین رفته و آماده استقبال از عزیزان خود شدند. تعداد این خانواده ها به پنجاه نفر می رسید. پس از انتظار دو ساعته، زنان و دختران بازداشت شده در اول ماه مه از زندان بیرون آمده و خانواده ها و دیگر کسان حاضر در مقابل زندان اوین با تقدیم گل به استقبال از آنان پرداختند. به این ترتیب تنها زن باقی مانده در زندان که در روز جهانی کارگر در پارک لاله دستگیر شده بود، جلوه جواهری می باشد. اتحادیه آزاد کارگران ایران
اخراج کارگران کارخانه لوله خودرو!: بنا به خبر دريافتى٬ در چند روز گذشته به دستور مقصودی سرمایه دار نوکیسه و مالک کارخانه لوله خودرو و از چهره های شناخته شده حکومت اوباش اسلامی٬ ٨ نفر از کارگران پیمانکاری که هر یک دارای۵ الى ١٠ سال سابقه کار بودند از کار اخراج شدند. کارگران اخراجی طی چند روز گذشته به دنبال پیگیری وضعيت شان و مخصوصا دریافت بیمه بیکاری بین کارخانه و اداره هاى کار و بیمه حکومت اسلامی سرگردان بوده و تاکنون به دلیل همکاری و تبانی اداره کار و بیمه با مقصودی موفق به هیچ نتیجه ای نشده اند! در کارخانه لوله خودرو واقع در جاده ساوه (چهار دانگه) بیش از ١۵٠٠ کارگر قراردادی سفید امضا با پایه دستمزدهای ٢۶۴ هزار تومانی تحت شرایط کار بسیار طاقت فرسا در دو شیفت کاری از ٧ صبح تا ۶ عصر و از ۶ عصر تا ٧ صبح مشغول به کارند. دراين مرکز شدت و فشردگی و حجم و سرت کار بسیار بالاست. در بسیاری موارد پیش می آید که کارگری چندین روز بدون اينکه خانواده خود را ببیند در کارخانه مشغول کار و انجام اضافه کاریست! کارخانه لوله خودرو در زمینه تولید انواع لوله های چدنی و شیر آلات و برخی قطعات مورد استفاده در خودرو سازی فعال بوده و عمده محصولاتش به کشورهای همجوار نیز صادر میشود. ظاهرا این کارخانه قبلا دولتی و تحت مدیریت مقصودی بوده است اما با توجه به نفوذی که مقصودی در حکومت اسلامی داشته توانسته بتدریج با دزدی و کلاشی مالک کارخانه هم بشود. کارخانه حالا ظاهرا دولتی است اما در هر دو حالت٬ چه خصوصی و چه دولتی٬ بنا به گفته کارگران این کارخانه محل استثمار وحشیانه و مظهر بیحقوقی مطلق کارگران بوده و هست.
دستگیری یکی از فعالین کارگری در مریوان: بنابه گزارشات رسیده از شهر مریوان،آقای ویرای نقش بندی از فعالین کارگری این شهر در حدود 2 هفته پیش با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلوی انتقال داده شد. آقای نقش بندی ساعت 07:30 روز دوشنبه 14 اردیبهشت ماه با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی انتقال داده شد و از زمان دستگیری تا به حال از وضعیت وشرایط این زندانی سیاسی هیچ خبری در دست نیست.زندانی سیاسی ویرا نقش بندی 2 روز قبل از روز جهانی کارگر از طرف اداره اطلاعات مریوان با او تماس گرفته شد و او را تهدید کردند که در مراسم روز جهانی کارگر نباید شرکت کند.و چند روز بعد از این تهدیدات با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر شد. آقای نقش بندی در شرکت جامع کار سپاهان (آزمایش خاک و بتون) شاغل بود. و یکی از ماشینهای این شرکت برای پیش بردن امور کاری شرکت در اختیار وی بود. مامورین وزارت اطلاعات ماشین شرکت را توقیف کرده اند و در حال حاضر این خانواده علاوه بر نامشخص بودن وضعیت عزیزشان روزانه 35000 تومان بابت توقیف شدن ماشین باید به این شرکت بپردازند. مامورین وزارت اطلاعات همچنین منزل آنها را بصورت وحشیانه ای مورد بازرسی قرار دادن که باعث تخریب مقدار زیادی از وسائل منزل این خانواده شدند. خانواده آقای نقش بندی از زمان دستگیری فرزندشان تا به حال بارها به اداره اطلاعات مریوان مراجعه کردند و خواستار آگاه شدن از وضعیت وشرایط فرزندشان بودند. ولی مامورین وزارت اطلاعات از دادن هرگونه جواب خوداری می کنند و خانواده او را مورد تهدید قرار دادند. آنها همچنین از آزادی ماشین شرکت خوداری می کنند. فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، یورش وحشیانه و دستگیری این فعال کارگری را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر سازمانهای حقوق بشری خواستار اقدام فوری برای آزادی این زندانی سیاسی است.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری: به زودی آخر ماه می شود، باید کرایه بدهیم! نامه ی فرزند یکی از کارگران بازداشت شده در روز جهانی کارگر: منبع سایت دانشجویان سوسیالیست دانشگاههای ایران: در روز کارگر ۴۰ نفر از افراد حاضر در تعاونی کارگران فلزکار مکانیک را بازداشت کردند. اما در همان شب تعدادی از آنها را آزاد کردند، ولی ۱۶ نفر را، ماموران با خود به زندان اوین بردند که هنوز هیچیک از آنها آزاد نشده‌اند. بعضی ها میگویند که آنها در بند ۲۰۲ هستند، عده دیگری میگویند که آنها به همراه کسانی که در پارک لاله بازداشت شده‌اند، همگی در بند ۲۴۰ هستند. پدر من نیز جز ۱۶ نفری است که هنوز آزاد نشده است. به ما گفته بودند، پدرم بهمراه بقیه کارگران زندانی، روز شنبه آزاد میشود ولی آزاد نشد، یعنی هیچکس را آزاد نکردند. بجای اینکه آنها را آزاد کنند ملاقات تعدادی از خانوادها را قطع کردند. تنها در روز چهار شنبه گذشته به ٣ نفر اجازه ملاقات دادند. تا آنروز دو، سه بار به زندانیان اجازه داده بودند از طریق تلفن با خانواده هایشان ارتباط برقرار کنند اما از چهارشنبه گذشته کلیه ارتباطات تلفنی خانواده ها را قطع کره‌اند. از بستگان کارگران و افراد زندانی امروز شنیدم که هنوز هیچکس را آزاد نکرده‌اند. آنها می گفتند کسانی که آزاد شده‌اند، افرادی بودند که رهگذر یا کسانی هستند که بطور اتفاقی دستگیر شده بودند. ما از روز ۱۲ اردیبهشت، هر روز برای آزادی کارگران زندانی اجتماع کرده یا به ارگانهای مختلف مراجعه کرده‌ایم اما بما یا وعده داده‌اند یا می گویند هنوز پرونده آنها تکمیل و بررسی، نشده است. امروز ۲ شنبه (۲۱ اردیبهشت) رفته بودیم مرکز شورای عالی قضایی و دادخواستی را به آنها دادیم. می گفتند قرار است بعضی از زنان زندانی را با گرفتن وثیقه آزاد کنند. اما تا آخر وقت امروز، تا ما در آنجا بودیم کسی آزاد نشده بود. وکیل هم گرفته‌ایم.امیدواریم نتیجه بگیریم. خیلی از خانواده تنها نان آور خود را فعلا از دست داده‌اند. بزودی آخر ماه میشود، باید کرایه خانه بدهند، فرزند مدرسه‌ای و دانشگاهی دارند، با این هزینه های زندگی نمیدانند چکار باید بکنند. اگر نان آوران خانوادها آزاد نشوند خانوادهای کارگران زندانی با دشواری های زیادی باید سر کنند. خوشبختانه با این حال همبستگی و پیگیری خانواده ها تا حالا خیلی خوب بوده است. امیدوارم این همبستگی و پیگیری، تا خلاصی همه کسانی که در زندان هستند ادامه پیدا کند
فراخوان به کمپین برای آزادی دستگیر شدگان روز جهانی کارگر: کارگران، تشکل ها و نهادهای کارگری ایران و جهان! در روز جهانی کارگر هنگامی که کارگران و خانواده های آنان که بنابر فراخوان کمیته برگزاری مراسم اول ماه مه(مشتمل بر تشکل های مستقل کارگری ایران) که برای اعلام مطالبات خود و گرامی داشت این روز درپارک لاله تهران گرد هم آمده اند، به همراه تعداد دیگری از مردم حاضر درپارک مورد یورش نیروهای امنیتی-پلیسی و ماموران لباس شخصی قرار گرفتند.این نیروها با انواع ابزار و روش های سرکوب، تعداد زیادی را شدیدا مجروح و بیش از صد و پنجاه نفر را در حالی که مورد ضرب و شتم واقع شده بودند، دستگیر و روانه زندان کردند.از این تعداد هنوز حدود یکصد تن درزندان به سر می برند. این افراد هیچ جرمی مرتکب نشده بودند که این چنین غیر انسانی سرکوب و به بند کشیده شده اند. آنها فقط به خاطر این که همزمان با میلیاردها کارگر دیگر در سراسر دنیا و به دلیل طرح مطالبات میلیون ها انسان در ایران که هر روزه تحقیر می شوند، به دلیل برپاکردن تشکل های مستقل سرکوب می شوند وماه های متمادی حقوقی دریافت نمی کنند، تنها به دلیل این که صدای اعتراض برآورده اند، امروز در بدترین شرایط در زندان هستند. هر روز خانواده هایشان که برای آزادی آن ها در مقابل دادگاه ها و مراجع دیگرقضایی مراجعه می کنند اما با برخوردهای نامناسب و پاسخ های ضد و نقیض مواجه می شوند. ما میلیون ها کارگر و زحمتکش و مساوات طلب نسبت به عزیزان دربند و خانواده هایشان مسئول هستیم و نباید آن ها را تنها بگذاریم. باید فورا متحدانه دست به کار مبارزه ای وسیع تا آزادی همه دستگیر شدگان شویم. ما ضمن اعلام این کمپین از تمامی تشکل ها و نهادهای کارگری و حقوق بشر داخلی و بین المللی می خواهیم که با تمامی توان خود و به فراخور امکانات خود و از هر طریق ممکن، ضمن محکوم کردن دستگیری این عزیزان و درخواست برای آزادی بی قید و شرط آنان به حمایت های گوناگون و متناسب با توان خود از این عزیزان و خانواده های آنان و اصرار بر مطالبات اعلام شده در قطعنامه اول ماه مه این کارگران بپردازند. زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران جهان اعلام حمایت ها، بیانیه ها و گزارش اقدامات انجام شده خود را به این نشانی بفرستید. - سندیکای شرکت واحد تهران و حومه- سندیکای نیشکر هفت تپه- اتحادیه آزاد کارگران ایران- هیئت بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان- شورای همکاری تشکل ها و فعالین کارگری شامل: - کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری - کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری - جمعی از فعالین کارگری - شورای زنان- کانون مدافعان حقوق کارگر حامیان این کمپین :- انجمن برق و فلز کرمانشاه-انجمن دفاع از کارگران اخراجی سقز - کمیته دفاع از کارگران هفت تپه - کارگران کارخانه پرریس سنندج- کارخانه بافندگی شین بافت سنندج- کارگران کارخانجات شاهو- نساجی کردستان- غرب بافت-آجر شیل -شیرپاک آرا- گونی بافی سما- آرد فجر- نیرو رخش- کارگران بخش خدماتی بیمارستان توحید سنندج-جمعی از بازنشستگان شهرستان سنندج -کارگران شرکت فرش غرب کرمانشاه- کارخانه لاستیک دنا – سیمان قائی – جمعی از کارگران عسلویه، جمعی از کارگری ایران خودرو، جمعی از کارگران کیان تایر (لاستیک البرز) در روز اول مه حدود ١٧٠ نفر در تهران دستگیر شدند، حدود ١٠٠ نفر هنوز در زندان هستند . اسامی تعدادی از کسانی که هنوز در زندان بسر میبرند: جعفر عظیم زاده، شاپور احسانی راد، بهرام (عیسی) عابدینی، سعید یوزی، بهروز خباز، یونس ارژنگ، مریم محسنی، محمد اشرفی، لاله محمدی، شریف محمدی، افسانه عظیم زاده، فاطمه اقدامی، فاطمه شاه نظری، محمد لطفی، مسعود لقمان، غلامرضا خانی، منصور حیات غیبی، بهناز فرمانبر، پروانه قاسمیان، میثم جعفر نژاد، امیر یعقوب علی، کاوه مظفری، جلوه جواهری، علیرضا ثقفی، محسن ثقفی، اسداله پور فرهاد، علی رضا فیروزی، پوریا پیش تازه، طاها ولی زاده، هما اژدرنیا، حمید خادمی، عین اله بصیری، امید شفیعی، نوید یزدی، نسرین علیزاده، سجاد سبزعلی پور، آیسان زرفام، خوشبخت، احمد داوودی، محمدی سلیمی، محمد احسانی، صالح کیا آبادی، حمید یعقوب علی، سیروس فتحی، شریفه فتحی، مریم میربهاری، مریم یمینی فر، محمود حسینی، همايون جابری، بهنام ابراهيم زاده، حميد ملك زاده، صادق كيوان، اژن پورشريفي، زانيار احمدي، بهزاد خباز، حميد يعقوب علی، حميد خادمی، عين اله بصيری، مهدي شانديز فراهاني، فرج الله سعدي، نجمه رنجبران، علي معذب، سعيد سجودي، حميد قرباني، يكزاد زنگنه، پورياپيش تازه، اصغر ياوري، غلامرضا رجبي، سجاد سبزعلي پور.
منابع: کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری٬ روشنگري٬ ايلنا٬ اتحاديه آزاد كارگران ايران٬ كميته هماهنگي براي ايجاد تشكلهاي كارگري٬ پرس نيوز
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
0 نظرات:
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.