مجموعه چند كشور آسیایی و آفریقایی مسلمان، منطقه خاورمیانه را تشكیل داده است. ایران، تركیه، سوریه، عراق، كشورهای حوزه خلیج فارس، سودان و ... .كشورهای نام برده، مسلمان و با پیشینه فرهنگی و تاریخی بسیار بالا و متعلق به تمدنهای اولیه بشری هستند، لیكن با پیشرفت دنیا و قدم گذاشتن به عصر تجدد و ترویج فرهنگ برهنگی، این منطقه نیز علیرغم كثرت وجود مسلمانان با مقوله فحشا سخت دست به گریبان است. یكی از مهمترین معضلات اجتماعی در این منطقه قاچاق زنان و دختران چه از خاورمیانه به دیگر نقاط دنیا و چه از دیگر كشورها ، به مقصد خاورمیانه می باشد. سازمان ملل اعلام كرد در دنیا 300 میلیون زن در تجارت سكس كار می كنند و سالانه یك میلیون زن و دختر به این تجارت وارد می شوند كه البته خاور میانه نیز از این مقوله مستثنا نیست.
آمار گزارش شده در سال 2005 نشان می دهد كه از میان 600 هزار تا 800 هزار انسان كه از مرزها به صورت قاچاقی عبور كرده اند ، 80درصد زنان و دختران بوده اند كه در این میان آمار زنانی كه از كشورهای خاورمیانه خارج و یا به آن وارد شده اند، كم نیست.
در داخل حوزه خاورمیانه، كشورهای تركیه و امارات متحده عربی به دلیل كثرت توریست و آزادی بیشتر شهروندان غیر بومی، منبع اصلی جذب زنان از دیگر كشورهای این منطقه و خارج از این منطقه می باشند. البته گفتنی است كه این دولتها با مقوله قاچاق زنان برخورد جدی می كنند، لیكن كسانی كه از این راه كسب درآمد می كنند به نحوی ماهرانه به این كار می پردازند كه حتی با سخت گیری های فراوان در مرزهای هوایی و زمینی، باز هم هر روزه این كشورها با چهره های جدیدی مواجه می شوند كه در جامعه به كسب و كار و جلب مشتری مشغول می شوند. در میان زنانی كه غیرقانونی وارد دوبی یا تركیه می شوند، آمار زنان روسی بیش از دیگر ملیت ها است. سیل این زنان از مناطق ارمنستان، قرقیزستان، تاجیكستان، قزاقستان، ازبكستان و تركمنستان به سوی اروپا، امریكا، تركیه ، امارات، ایران، پاكستان، سوریه و یمن گسیل است. بر اساس آمار به دست آمده سالانه سه تا چهار هزار دختر قرقیزستانی، هزار تا دو هزار دختر تاجیك و پنج هزار دختر قزاقستانی از این كشورها به مقاصد دیگر قاچاق می شوند. اغلب این دخترها بین سنین 13 تا 14 سال هستند و با پاسپورت جعلی كشور را ترك می كنند. البته مواردی از قاچاق دختران 10 ساله نیز گزارش شده است. در ضمن قرقیزستان خود پایگاه قاچاق دختران از منطقه خاورمیانه، جنوب آسیا و چین به اروپا و امریكا محسوب می شود.
از سال 2002 به دلیل وضعیت اسف بار زنان ارمنی در امارات، دولت ارمنستان همكاری تنگاتنگی را با سازمان ملل درخصوص مبارزه با قاچاق زنان ارمنی شروع كرده و تا كنون نیز ادامه دارد. در اغلب موارد، تحقیقات نشانگر این موضوع است كه این زنان اغفال شده و مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. در سرنوشت اكثریت آنها یك نقطه مشترك وجود دارد. آنان با مشكلات مالی عدیده ای در موطن خود روبرو بوده و علاوه بر خود مسئولیت والدین یا فرزندانشان را نیز به عهده داشته اند، ولی پولی كه به دست می آورند حتی كفاف سیر كردن شكم افراد تحت تكفل آنها را نمی دهد. یا خانواده هایشان به قدری فقیر بوده اند كه برای كمی پول جگرگوشه خود را فروخته اند. در این موارد این افراد از طریق دلالان سودجوی باند قاچاق انسان مورد شناسایی قرار گرفته و سپس با رویای كسب و كار و درآمد بیشتر به امارات فرستاده می شوند. یك مقام دولتی اعلام كرد اغلب این زنان و دختران به قصد پرستاری و یا مستخدمی و كار در رستورانها وطن خود را ترك کرده اند، ولی به محض ورود به امارات، این افراد به دست باند سودجویان سپرده شده و یا به عبارت بهتر به این افراد فروخته شده و پاسپورت آنان نیز گرفته شده است. این زنان سپس مجبور شده اند در خیابانها به كسب و كار بپردازند و در صورت خودداری از این مسئله مورد اعمال خشونت قرار گرفته و حتی جرأت مراجعه به پلیس را نیز ندارند، زیرا بدون پاسپورت یك فرد خلافكار محسوب می شوند، پس باید به هر عملی تن در دهند و هیچ راه گریزی نیز وجود ندارد. دختران روسی كه به تعداد زیاد و با وضعی نامناسب در خیابانهای دوبی مشغول پرسه زدن هستند، می گویند كه تمایلی به انجام این كار ندارند، ولی در بدو ورود به آنها گفته شده كه بابت هر یك از آنان حدود 20 هزار دلار پرداخت شده كه باید به رئیس شان برگردانند، به همین دلیل همیشه پول اندكی به آنها می رسد.
چندی پیش نخست وزیر تركیه اعلام كرد كه در كشورش 40 هزار ارمنی اسكان دارند كه اغلب آنان به كارهای پست جامعه اشتغال دارند و بسیاری از زنانشان نیز از راه های غیرقانونی كسب درآمد می كنند، لیكن به دلیل عدم وجود روابط دیپلماتیك بین این دو كشور، ارمنیان ساكن تركیه مصونیت شهروندان خارجی را ندارند و چون كشورشان از آنان حمایت نمی كند، در وضعیت رقت باری زندگی می كنند. سفر به تركیه برای مردم ارمنستان از مرز زمینی بسیار راحت و مقرون به صرفه است، پس این زنان از طریق باندهای قاچاق اغفال شده و به راحتی به تركیه منتقل می شوند و تازه در آنجا با سراب رویای كار و پولدار شدن روبرو می شوند. لیكن اغلب این زنان مجبورند از ترس آبرو تا آخر عمر در آن كشور بمانند. اغلب آنها نیز در آخر خود به عنوان رئیس این گونه باندها مشغول به فعالیت می شوند. از تعداد زنان روسی و كشورهای اطراف آن كه قاچاقی به امارات و تركیه وارد شده اند، آمار دقیقی در دست نیست، ولی ظواهر امر نشان دهنده این موضوع است كه این ملیت ها بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده باشند.
در امارات و تركیه دخترانی از كشورهای آسیای جنوب شرقی، نپال، سودان، ایران، نیجریه، افغانستان، لیبی، پاكستان و حتی اروپا و امریكا نیز به چشم می خورند كه به دنبال آمال و آرزوهای خود به این مكانها كشیده شده و در گرداب حوداث غرق می شوند و هیچ اثری از آنان باقی نمی ماند.
آمار گزارش شده در سال 2005 نشان می دهد كه از میان 600 هزار تا 800 هزار انسان كه از مرزها به صورت قاچاقی عبور كرده اند ، 80درصد زنان و دختران بوده اند كه در این میان آمار زنانی كه از كشورهای خاورمیانه خارج و یا به آن وارد شده اند، كم نیست.
در داخل حوزه خاورمیانه، كشورهای تركیه و امارات متحده عربی به دلیل كثرت توریست و آزادی بیشتر شهروندان غیر بومی، منبع اصلی جذب زنان از دیگر كشورهای این منطقه و خارج از این منطقه می باشند. البته گفتنی است كه این دولتها با مقوله قاچاق زنان برخورد جدی می كنند، لیكن كسانی كه از این راه كسب درآمد می كنند به نحوی ماهرانه به این كار می پردازند كه حتی با سخت گیری های فراوان در مرزهای هوایی و زمینی، باز هم هر روزه این كشورها با چهره های جدیدی مواجه می شوند كه در جامعه به كسب و كار و جلب مشتری مشغول می شوند. در میان زنانی كه غیرقانونی وارد دوبی یا تركیه می شوند، آمار زنان روسی بیش از دیگر ملیت ها است. سیل این زنان از مناطق ارمنستان، قرقیزستان، تاجیكستان، قزاقستان، ازبكستان و تركمنستان به سوی اروپا، امریكا، تركیه ، امارات، ایران، پاكستان، سوریه و یمن گسیل است. بر اساس آمار به دست آمده سالانه سه تا چهار هزار دختر قرقیزستانی، هزار تا دو هزار دختر تاجیك و پنج هزار دختر قزاقستانی از این كشورها به مقاصد دیگر قاچاق می شوند. اغلب این دخترها بین سنین 13 تا 14 سال هستند و با پاسپورت جعلی كشور را ترك می كنند. البته مواردی از قاچاق دختران 10 ساله نیز گزارش شده است. در ضمن قرقیزستان خود پایگاه قاچاق دختران از منطقه خاورمیانه، جنوب آسیا و چین به اروپا و امریكا محسوب می شود.
از سال 2002 به دلیل وضعیت اسف بار زنان ارمنی در امارات، دولت ارمنستان همكاری تنگاتنگی را با سازمان ملل درخصوص مبارزه با قاچاق زنان ارمنی شروع كرده و تا كنون نیز ادامه دارد. در اغلب موارد، تحقیقات نشانگر این موضوع است كه این زنان اغفال شده و مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. در سرنوشت اكثریت آنها یك نقطه مشترك وجود دارد. آنان با مشكلات مالی عدیده ای در موطن خود روبرو بوده و علاوه بر خود مسئولیت والدین یا فرزندانشان را نیز به عهده داشته اند، ولی پولی كه به دست می آورند حتی كفاف سیر كردن شكم افراد تحت تكفل آنها را نمی دهد. یا خانواده هایشان به قدری فقیر بوده اند كه برای كمی پول جگرگوشه خود را فروخته اند. در این موارد این افراد از طریق دلالان سودجوی باند قاچاق انسان مورد شناسایی قرار گرفته و سپس با رویای كسب و كار و درآمد بیشتر به امارات فرستاده می شوند. یك مقام دولتی اعلام كرد اغلب این زنان و دختران به قصد پرستاری و یا مستخدمی و كار در رستورانها وطن خود را ترك کرده اند، ولی به محض ورود به امارات، این افراد به دست باند سودجویان سپرده شده و یا به عبارت بهتر به این افراد فروخته شده و پاسپورت آنان نیز گرفته شده است. این زنان سپس مجبور شده اند در خیابانها به كسب و كار بپردازند و در صورت خودداری از این مسئله مورد اعمال خشونت قرار گرفته و حتی جرأت مراجعه به پلیس را نیز ندارند، زیرا بدون پاسپورت یك فرد خلافكار محسوب می شوند، پس باید به هر عملی تن در دهند و هیچ راه گریزی نیز وجود ندارد. دختران روسی كه به تعداد زیاد و با وضعی نامناسب در خیابانهای دوبی مشغول پرسه زدن هستند، می گویند كه تمایلی به انجام این كار ندارند، ولی در بدو ورود به آنها گفته شده كه بابت هر یك از آنان حدود 20 هزار دلار پرداخت شده كه باید به رئیس شان برگردانند، به همین دلیل همیشه پول اندكی به آنها می رسد.
چندی پیش نخست وزیر تركیه اعلام كرد كه در كشورش 40 هزار ارمنی اسكان دارند كه اغلب آنان به كارهای پست جامعه اشتغال دارند و بسیاری از زنانشان نیز از راه های غیرقانونی كسب درآمد می كنند، لیكن به دلیل عدم وجود روابط دیپلماتیك بین این دو كشور، ارمنیان ساكن تركیه مصونیت شهروندان خارجی را ندارند و چون كشورشان از آنان حمایت نمی كند، در وضعیت رقت باری زندگی می كنند. سفر به تركیه برای مردم ارمنستان از مرز زمینی بسیار راحت و مقرون به صرفه است، پس این زنان از طریق باندهای قاچاق اغفال شده و به راحتی به تركیه منتقل می شوند و تازه در آنجا با سراب رویای كار و پولدار شدن روبرو می شوند. لیكن اغلب این زنان مجبورند از ترس آبرو تا آخر عمر در آن كشور بمانند. اغلب آنها نیز در آخر خود به عنوان رئیس این گونه باندها مشغول به فعالیت می شوند. از تعداد زنان روسی و كشورهای اطراف آن كه قاچاقی به امارات و تركیه وارد شده اند، آمار دقیقی در دست نیست، ولی ظواهر امر نشان دهنده این موضوع است كه این ملیت ها بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده باشند.
در امارات و تركیه دخترانی از كشورهای آسیای جنوب شرقی، نپال، سودان، ایران، نیجریه، افغانستان، لیبی، پاكستان و حتی اروپا و امریكا نیز به چشم می خورند كه به دنبال آمال و آرزوهای خود به این مكانها كشیده شده و در گرداب حوداث غرق می شوند و هیچ اثری از آنان باقی نمی ماند.
از نپال گزارش رسیده است، دختران كم سن و سال این كشور كه توسط والدینشان به قاچاقچی های انسان فروخته می شوند؛ به كشورهای خاورمیانه و هند برده می شوند و گاه این كشورها را نیز به مقصد امریكا و اروپا ترك می كنند، جایی كه تجارت سكس بیداد می كند. در میان دختران نپالی حتی می توان به موارد بسیار كم سن و سال اشاره كرد. برای مثال برخی از آنان از سن شش، هفت سالگی به كشورهای دیگر منتقل شده و مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند و هم اكنون در سن 14 یا 15 سالگی از شدت ضعف و تحلیل رفتن قوای جسمانی با بیماری های مقاربتی چون ایدز دست و پنجه نرم می كنند و اغلب در این سنین نیز می میرند. گاه در میان دختران قاچاق شده كودكان كم سن و سالی نیز یافت می شوند كه به دلیل کوچک بودن قابل استفاده نیستند. این كودكان در مناطقی مخفیانه نگهداری می شوند تا به سن مطلوب برسند و در بازارهای خاورمیانه و هند عرضه شوند.
در این میان و با وجود مبارزه شدید دولت ایران با مقوله قاچاق دختران و سخت گیری های زیاد در باب خروج غیرقانونی زنان از كشور بویژه به مقصد امارات، روزانه شاهد به دام افتادن تعداد زیادی از دختران و زنان ایرانی در دام این سودجویان هستیم. در ایران از میان زنان بیكار 15 تا 20 ساله 43 درصد و از میان زنان بیكار 20 تا 29 ساله 28 درصد از این راه به امرار معاش می پردازند. و بسیاری از آنان تمایل به ادامه كار و زندگی در كشورهای عرب حوزه خلیج فارس دارند. مشتری اصلی باندهای قاچاق زنان ایرانی كشورهای قطر، كویت و امارات هستند. سن دخترانی كه بیشتر به این كشورها قاچاق می شوند اغلب بین 13 تا 17 سال است، ولی در مواردی نیز دختران هشت تا ده ساله دیده شده اند. برخی باندها نیز دختران را به تركیه و از تركیه به مقصد امریكا و اروپا منتقل می كنند. چندی پیش از كشور تركیه گزارش شد، یك دختر16 ساله ایرانی كه به صورت غیرقانونی وارد آن كشور شده بود، توسط باند قاچاق انسان به قیمت 20 هزار دلار به یك مرد اروپایی 58 ساله واگذار شد.
گزارشات واصله حاكی از این مسئله است كه در استانهای شرقی كشور این عملیات در سطح گسترده ای انجام میشود. دختران سنین 12 تا 20 سال به پاكستان قاچاق می شوند و به عقد مردان مسن پاكستانی در می آیند و پس از مدتی به مكانهایی به نام خرابات (kharabat) سپرده می شوند. بسیاری از خانواده های فقیر نیز دختران خود را به افغانها می فروشند كه سرنوشت این دختران بینوا نامعلوم است.
از میان كودكان خیابانی كه در شهرهای كشورمان پرسه می زنند، اكثریت را دختران تشكیل می دهند و متاسفانه عاقبت 90 درصد از دخترانی كه از منزل فرار می كنند به فحشا كشیده می شود كه بسیاری از آنان با رغبت با باندهای قاچاق انسان از كشور خارج می شوند. حتی گزارش شده كه یك زن قاچاقچی كه بسیاری از دختران را به دام انداخته بود، دختر خود را نیز به قیمت 11 هزار دلار واگذار كرد.
ولی در تمام دنیا و در میان زنانی كه در این تجارت كار می كنند یا به عبارت دیگر در منجلاب برده داری مدرن فرو رفته اند 89درصد تمایلی به این وضعیت زندگی ندارند و قربانی شرایط اجتماعی و اقتصادی شده اند. این زنان اغلب با فشارهای اقتصادی و اعتیاد والدین مواجه بوده و اغلب از اعمال خشونت افراد خانواده یا صاحب كار خود در رنج بوده اند و به قصد یافتن كار به دام افراد سودجو افتاده اند. در مواردی كه دخترها توسط والدین فروخته می شوند، بدون استثنا خانواده ها در فقر ، قرض ، طلاق و اعتیاد غوطه ور هستند. در مواردی نیز كه دختران و زنان به میل خود به این مسئله تن در میدهند علاوه بر موارد فوق، شدت فشارهای خانوادگی و تعصبات خشك و اعمال قدرت های پی در پی، موجب فرار دختران شده و آنان را به تباهی می كشد. از یك دیدگاه كلی فقر و عدم آگاهی در میان قبایل و مناطق روستایی و تحت فشار بودن زنان، این قشر آسیب پذیر را شكار مناسب سودجویان كرده است كه خود مقدمه ورود به تجارت سكس می باشد. در تمام دنیا و بویژه در آسیا زن به عنوان شهروند درجه دو و زیر دست مرد و وسیله بهره جویی او است. پس حتی مرد به خود این اجازه را می دهد تا این موجود بی ارزش را خرید و فروش كند. قاچاق زنان نه تنها منبع درآمد باندهای قاچاق می باشد، بلكه باعث افزایش درآمد هتل داران، شركتهای حمل و نقل و به گونه ای توسعه صنعت توریسم می شود. همانگونه كه در منطقه خاورمیانه دو كشور تركیه و امارات به صورت عشرتكده ای درآمده اند و هر روزه از سراسر جهان توریست ها به این كشورها سرازیر می شوند.
ولی آیا كسی به سرنوشت این قشر آسیب دیده اهمیت می دهد. آیا از سلامت جسمی و روحی یك دختر جوان كه شاید روزانه مجبور باشد چند بار خود را عرضه كند چیزی باقی می ماند؟ اغلب این افراد در سالهای اولیه شروع كار خود به دلیل ابتلا به امراض مقاربتی و بویژه ایدز جان می سپارند. دیگرانی كه از این مخاطرات جان بدر می برند پس از چندی قابل به ادامه كار نیستند و برای امرار معاش مجبور به حمل و جابجایی مواد مخدر می شوند تا زمانی كه در گمنامی و فقر جان سپارند.
سازمان ملل برای مقابله با این عمل غیر انسانی و برای احقاق حق این زنان و دختران تلاش بسیاری انجام داده است. با تبلیغات و اطلاع رسانی بیش از پیش سازمان ملل، تمامی كشورهای دنیا این عمل را تقبیح كرده و مبادرت به انجام آن را جرم محسوب كرده و متخلفان را مجازات می كنند. همچنین از برنامه های دیگر این سازمان ارتباط تنگاتنگ سفارت خانه ها با كشورهای خود برای مبارزه و مقابله با قاچاق زنان و دختران است، ولی مهمترین بخش پروژه اطلاع رسانی است. ابتدا اینكه باید به زنان و دختران گوشزد كرد كه فرار شروع آزادی نیست، بلكه شروع یك اسارت ابدی و راهی غیر قابل بازگشت است. از سوی دیگر برگزاری میزگردها، كنفرانسها و سخنرانی هایی با شركت روانشناسان، حقوقدانان و تامین مكانهای امن برای حمایت از دختران فراری و زنانی كه اغفال شده اند و ایجاد تلفن اضطراری برای مبارزه با قاچاق زنان، همچنین افزایش آگاهی های عمومی از طریق رسانه ها و آموزش بیشتر به كودكان در سنین مدرسه از دیگر برنامه های سازمان ملل برای مبارزه با قاچاق زنان و دختران در سراسر دنیا می باشد.
در این میان و با وجود مبارزه شدید دولت ایران با مقوله قاچاق دختران و سخت گیری های زیاد در باب خروج غیرقانونی زنان از كشور بویژه به مقصد امارات، روزانه شاهد به دام افتادن تعداد زیادی از دختران و زنان ایرانی در دام این سودجویان هستیم. در ایران از میان زنان بیكار 15 تا 20 ساله 43 درصد و از میان زنان بیكار 20 تا 29 ساله 28 درصد از این راه به امرار معاش می پردازند. و بسیاری از آنان تمایل به ادامه كار و زندگی در كشورهای عرب حوزه خلیج فارس دارند. مشتری اصلی باندهای قاچاق زنان ایرانی كشورهای قطر، كویت و امارات هستند. سن دخترانی كه بیشتر به این كشورها قاچاق می شوند اغلب بین 13 تا 17 سال است، ولی در مواردی نیز دختران هشت تا ده ساله دیده شده اند. برخی باندها نیز دختران را به تركیه و از تركیه به مقصد امریكا و اروپا منتقل می كنند. چندی پیش از كشور تركیه گزارش شد، یك دختر16 ساله ایرانی كه به صورت غیرقانونی وارد آن كشور شده بود، توسط باند قاچاق انسان به قیمت 20 هزار دلار به یك مرد اروپایی 58 ساله واگذار شد.
گزارشات واصله حاكی از این مسئله است كه در استانهای شرقی كشور این عملیات در سطح گسترده ای انجام میشود. دختران سنین 12 تا 20 سال به پاكستان قاچاق می شوند و به عقد مردان مسن پاكستانی در می آیند و پس از مدتی به مكانهایی به نام خرابات (kharabat) سپرده می شوند. بسیاری از خانواده های فقیر نیز دختران خود را به افغانها می فروشند كه سرنوشت این دختران بینوا نامعلوم است.
از میان كودكان خیابانی كه در شهرهای كشورمان پرسه می زنند، اكثریت را دختران تشكیل می دهند و متاسفانه عاقبت 90 درصد از دخترانی كه از منزل فرار می كنند به فحشا كشیده می شود كه بسیاری از آنان با رغبت با باندهای قاچاق انسان از كشور خارج می شوند. حتی گزارش شده كه یك زن قاچاقچی كه بسیاری از دختران را به دام انداخته بود، دختر خود را نیز به قیمت 11 هزار دلار واگذار كرد.
ولی در تمام دنیا و در میان زنانی كه در این تجارت كار می كنند یا به عبارت دیگر در منجلاب برده داری مدرن فرو رفته اند 89درصد تمایلی به این وضعیت زندگی ندارند و قربانی شرایط اجتماعی و اقتصادی شده اند. این زنان اغلب با فشارهای اقتصادی و اعتیاد والدین مواجه بوده و اغلب از اعمال خشونت افراد خانواده یا صاحب كار خود در رنج بوده اند و به قصد یافتن كار به دام افراد سودجو افتاده اند. در مواردی كه دخترها توسط والدین فروخته می شوند، بدون استثنا خانواده ها در فقر ، قرض ، طلاق و اعتیاد غوطه ور هستند. در مواردی نیز كه دختران و زنان به میل خود به این مسئله تن در میدهند علاوه بر موارد فوق، شدت فشارهای خانوادگی و تعصبات خشك و اعمال قدرت های پی در پی، موجب فرار دختران شده و آنان را به تباهی می كشد. از یك دیدگاه كلی فقر و عدم آگاهی در میان قبایل و مناطق روستایی و تحت فشار بودن زنان، این قشر آسیب پذیر را شكار مناسب سودجویان كرده است كه خود مقدمه ورود به تجارت سكس می باشد. در تمام دنیا و بویژه در آسیا زن به عنوان شهروند درجه دو و زیر دست مرد و وسیله بهره جویی او است. پس حتی مرد به خود این اجازه را می دهد تا این موجود بی ارزش را خرید و فروش كند. قاچاق زنان نه تنها منبع درآمد باندهای قاچاق می باشد، بلكه باعث افزایش درآمد هتل داران، شركتهای حمل و نقل و به گونه ای توسعه صنعت توریسم می شود. همانگونه كه در منطقه خاورمیانه دو كشور تركیه و امارات به صورت عشرتكده ای درآمده اند و هر روزه از سراسر جهان توریست ها به این كشورها سرازیر می شوند.
ولی آیا كسی به سرنوشت این قشر آسیب دیده اهمیت می دهد. آیا از سلامت جسمی و روحی یك دختر جوان كه شاید روزانه مجبور باشد چند بار خود را عرضه كند چیزی باقی می ماند؟ اغلب این افراد در سالهای اولیه شروع كار خود به دلیل ابتلا به امراض مقاربتی و بویژه ایدز جان می سپارند. دیگرانی كه از این مخاطرات جان بدر می برند پس از چندی قابل به ادامه كار نیستند و برای امرار معاش مجبور به حمل و جابجایی مواد مخدر می شوند تا زمانی كه در گمنامی و فقر جان سپارند.
سازمان ملل برای مقابله با این عمل غیر انسانی و برای احقاق حق این زنان و دختران تلاش بسیاری انجام داده است. با تبلیغات و اطلاع رسانی بیش از پیش سازمان ملل، تمامی كشورهای دنیا این عمل را تقبیح كرده و مبادرت به انجام آن را جرم محسوب كرده و متخلفان را مجازات می كنند. همچنین از برنامه های دیگر این سازمان ارتباط تنگاتنگ سفارت خانه ها با كشورهای خود برای مبارزه و مقابله با قاچاق زنان و دختران است، ولی مهمترین بخش پروژه اطلاع رسانی است. ابتدا اینكه باید به زنان و دختران گوشزد كرد كه فرار شروع آزادی نیست، بلكه شروع یك اسارت ابدی و راهی غیر قابل بازگشت است. از سوی دیگر برگزاری میزگردها، كنفرانسها و سخنرانی هایی با شركت روانشناسان، حقوقدانان و تامین مكانهای امن برای حمایت از دختران فراری و زنانی كه اغفال شده اند و ایجاد تلفن اضطراری برای مبارزه با قاچاق زنان، همچنین افزایش آگاهی های عمومی از طریق رسانه ها و آموزش بیشتر به كودكان در سنین مدرسه از دیگر برنامه های سازمان ملل برای مبارزه با قاچاق زنان و دختران در سراسر دنیا می باشد.
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
1 نظرات:
مطلب مفیدی بود
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.