نادر فتوره چی / تفاوت ناب پلی تکنيک با "ديگران"

از زمان ورود ام به فعاليت های دانشجويی تا اکنون که سالهاست رنگ دانشگاه رانديده ام و احتمالا تا زمانی که دانشگاه پلی تکنيک به لحاظ فيزيکی باقی باشد، بر اين باور خواهم بود که تفاوتی ناب ميان دانشجويان سياسی اين دانشگاه با تمامی دانشجويان سياسی دانشگاه های ايران وجود دارد.
درست نمی توانم اين تفاوت ناب را نامگذاری کنم يا با دست بر آن اشاره برم. تنها در حد همين تاکيد بر "وجود تفاوت" کفايت می کند.
اما در باره ماهيت اين تفاوت نمونه های بسياری را می توان سراغ گرفت؛ماجرای اعتراض دانشجويان سياسی امير کبير-با تاکيد بر اينکه اين دانشجويان هم حقيقتا "دانشجو" بودند، هم به راستی "سياسی" والبته به واقع "معترض"- به حضور "برنامه ريزی شده" محمود احمدی نژاد در دانشگاه پلی تکنيک، که بعدها منجر به رخدادی به غايت تراژيک برای پاره ای از اين دانشجويان سياسی شد و رنج نوشته ها و زمان طويلی که در محبس گذراندند، به ياد مانده است.
يا همين ماجرای اخير دفن شهيد در محوطه دانشگاه که با اعتراض سياسی دانشجويان مواجه شد و البته تاوان اش را نيز تنها همين دانشجويان سياسی می پردازند.و هرچند که خصلت درونماندگار اين تفاوت، به بارزه های تاريخی اين چهار سال سياه محدود نيست اما به گمانم همين دو نمونه کافيست تا ماهيت آن تفاوت بنيادين و ناب معلوم شود.
به هر حال احمدی نژاد به غير از پلی تکنيک به "جمع دانشجويان" ديگر دانشگاه ها هم رفته است و اينکه پلی تکنيک اولين دانشگاهی نيست که ماجرای ايدئولوژيک دفن شهيد را تجربه می کند.
اما تفاوت دقيقا در همين نقطه است. قدرت حاکم که همواره خواهان بازنمايی تصويری مطلقا يکدست از علاقه مردم به ايدئولوژی رسمی است، دست کم در همين دو نمونه ذکر شده با "بحران" مواجه شده است.
هر چند که اين بحرانی کردن موقعيت تصوير ايدئولوژی حاکم در چهارسال سياه گذشته، به بهای گزافی برای دانشجويان سياسی دانشگاه پلی تکنيک تمام شده و گويی اينان به تنهايی به اندازه تمامی جريان های سياسی معترض ديگر در ايران حال حاضر، از جان و تن برای انداختن شکاف در اين يکپارچگی مجاز بزرگ مايه گذاشته اند.
به واقع پس از آنکه به واسطه فشارهای امنيتی در فضای سياسی ايران، خيابان از عرصه کنش سياسی اعتراض آميز حذف شد - و ديگر هيچ جريانی در روز روشن نتوانست در خيابان اعتراض کند-، رفتار سياسی دانشجويان سياسی دانشگاه پلی تکنيک بعد جديدی از تاثير سياسی را نشان داده است.
در رفتار آنان اگرچه چون ديگران نشانی از حضور "خيابان" به چشم نمی آيد – با کارويژه مبتنی بر "فراخوان مردم عادی به اعتناء و همصدايی و فکر کردن" و البته "نشان دادن حفره ها و شکاف های تن و اندام حاکم"– ، اما تاثير رفتار سياسی معترضانه آنان از اين خاصيت "خيابان" کمتر هم نبوده است.دانشجويان سياسی امير کبير برخلاف ديگران هيچ تاکيدی بر صنفی بودن اعتراضات شان ندارند و همين بارزه آنان را با کليتی خارج از فضای دانشگاه پيوند می زند.
افزون بر آنکه با وجود تمامی "تدابير امنيتی" باز هم هرگاه حاکميت قصد نشان دادن تصويری کارت پستالی از "محبوبيت خود در بين دانشجويان " کرده است، پلی تکنيک چون لکه،زخم يا ترکی غير قابل کتمان بر اين سيمای بزک شده رخ نمايی کرده است.
***
اين نوشتار بيش از آنکه قادر به بيان تفاوتی که مدعی وجودش بود، باشد، نوعی ميل مبهم برای شرکت جستن در آن تفاوت است. نوعی اعلام همبستگی يا وفاداری به منش کاملا سياسی و معترضانه دانشجويان سياسی پلی تکنيک. يا به هر حال نوعی تلاش شخصی برای احترام گذاشتن به اين تفاوت ناب.
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۲/۱۸/۱۳۸۷ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::