کیانوش سنجری / سرکوب خاموش ناراضیان در آستانه انتخابات

در تب و تاب رقابتهای بس شگرف انتخابات ریاست جمهوری و در لابلای خبرهای «خاتمی آمد، خاتمی رفت»، «کروبی آمده بود و خواهد ماند»، «موسوی آمد که بماند و بشود رییس جمهور مردم ایران» میشنویم و میخوانیم که وزارت اطلاعات این روزها دست به کار شده و به صورت تلفنی و یا با فرستادن پیک به فعالین سیاسی سکولار هشدار میدهد و آنها را به گوشمالی و بازداشت شدن تهدید میکند که البته اینگونه اخبار آنچنان که باید مورد توجه رسانههایی که مشغول امر مهم انتخابات هستند، قرار نمی گیرد.
به عنوان مثال، «حشمت الله طبرزدی» که چند هفته به صورت مکتوب میهمان «سایت سکولاریسم نو» بوده و خوانندگان آن سایت را با خود در مسیر سیر تحولات فکریاش از یک نوجوان مذهبی هوادار انقلاب اسلامی تا چهره معترض و سکولار امروز همراه کرده، در وبلاگش خبر داده است که بازجویان وزارت اطلاعات اینبار به آزار و تهدید همسرش پرداختهاند:
«یک نفر ناشناس چند روز پیش زنگ زده و مدعی است که از دفتر پیگیری وزارت اطلاعات زنگ میزند و میگوید که خانم محبوبه علی نقیان روز بعد به این دفتر مراجعه کند. همین فرد روزهای بعد نیز همین کار را تکرار میکند و حتی حاضر نیست نام و تلفن خود را بگوید.»
طبرزدی که پس از آزادی از زندان به دلیل حکم 10 سال محرومیت اجتماعی «خانه نشین» شده میگوید در خانه خود نیز امنیت ندارد: «مگر ما چه گناهی کردهایم که حتی در خانه خود از شر این نیروهای زورگو و اسلحه به دست در امان نیستیم؟ آیا سرداران سپاه و نیروهای ایثار گر در جبهه و جنگ مردهاند که عدهای این گونه به جان مردم افتادهاند؟»
پیدا کردن شماره تلفن دیگر دوست مبارزمان «بهزاد مهرانی» که این روزها در تکاپو برای ارتباط با دوستان زندانی و رساندن پیام آنهاست، برای وزارت اطلاعات دشوار نیست و نیاز به سیستمهای مانیتورینگ شركت زيمنس ندارد: «گزارشات مختلفی از فعالیتهای سیاسی شما به دست ما رسیده است. پارسال همکاری با حزب دموکرات و عباس خرسندی و ارتباط با گروهکهای دیگر و امسال علاوه بر آن گزارشاتی مبنی بر فساد اخلاقی ِ شما را نیز دریافت کردهایم که متاسفانه اسناد و مدارک بسیاری داریم»، ... «بهتر است که به زندگیات بچسبی»، ....«این را هم به حساب عیدی ما بگذار؛ میتوانستیم احظارت کنیم و گوشت را بکشیم!»
البته این بار اول نیست که بهزاد را به بازداشت و زندان تهید میکنند. در جریان پروندهسازی برای احمد باطبی در سال 1385، از بهزاد که دوست احمد است در خیابان استنتاق کردند.
همین گونه است شرایط امروز دوست دیگرمان «دکتر حسام فیروزی»، پزشک شماری از زندانیان سیاسی از جمله آقایان گنجی، باطبی، محمدی، بروجردی و جهاندار. البته در آن زمان، برای استنتاق از حسام به درب خانه اش یورش بردند و ادامه داستان نیز به بازداشتگاه 209 کشیده شد و این پزشک مبارز، یک شب و یک روز در بازداشت بسر برد. این بار اما او به همان اتهامی که در همان یک و شب و یک روز 209 ساخته و پرداخته شد (پناه دادن و درمان زندانی سياسی!!) روانه زندان اوین شده است؛ اما نه برای یک شب، بلکه برای 15 ماه، شب و روز.
معمولاً در آستانه انتخابات، فضای بحث و نقد اندکی گشوده میشود تا حتی به صورت تاکتیکی، ناراضیان نفسی بکشند. در سوی دیگر اما سایت ها و محافل سیاسی، لبریز از بحث درباره انتخابات ریاست جمهوریاند. فضا پُر است از اظهار نظرهای معنادار درباره برنامههایی که روی میز انتخابات چیده شده است؛ حامیان خاتمی، حامیان موسوی و حامیان کروبی و... .
در این میان، گاه اظهارنظرهای نگران کننده و متناقضی شنیده می شود: «حضور میر حسین بازی طراحی شده اصولگرایان برای حذف خاتمی بود»؛ «دیدی رهبر چندان تمایلی به حضور خاتمی نداشت، موسوی را فرستادند تا تعامل برقرار بشود»، «تیمهای عملیاتی ستادهای انتخاباتی فیسبوک را هم تسخیر کردهاند»، «رفسنجانی از خاتمی خواسته که به نفع موسوی کنار برود» در لابلای بحثهای انتخاباتی اما آنچه سرکوب میشود، صدای مخالفین است تا به جایی نرسد.
این پیامها آدم را به فکر وامیدارد؛ چه پروژهای در پشت پرده دارد مدیریت می شود که اجرای آن، مستلزم ارعاب و تهدید مخالفین است؟ آیا حکومت میخواهد بدون دغدغه و در کمال آرامش و آسایش «دردسر» انتخابات ریاست جمهوری را مدیریت کند و در مقابل، هر آنکه به گونهای رفتار کند که به این برنامه لطمه بزند، شماره تلفناش را میشود خیلی فوری پیدا کرد و...؟
پیامهای تهدید از دوستی به دوست دیگر منتقل میشوند تا دامنه ارعاب گسترش یابد. در این چارچوب نیز بازداشت عباس حکیم زاده، مهدی مشایخی، نریمان مصطفوی و احمد قصابان، اسماعیل سلمانپور، مجید توکلی، حسین ترکاشوند و کوروش دانشیار، عملاً به مثابه پیامهایی هستند برای دانشجویان، فعالان حقوق بشر و مخالفان سیاسی که حواسشان جمع باشد بازی را بهم نزنند و فضای مدیریت شده را آلوده نکنند، که در غیر این صورت پیدا کردن شماره تلفن آنها و اقدامات بعدی، کار سادهای است!
شاید به این نتیجه رسیدهاند که بازداشت مخالفان و حتی مرگ برخی از آنها در زندانها تکانی به افکار عمومی نمیدهد و اعتراض گسترده و دامنه داری را باعث نمیگردد که در سرکوبگری اینگونه بیباکانهتر رفتار میکنند، پس در چنین فضایی است که مقاومت فعّال در برابر اینگونه تهاجمات و تهدیدات ضروری است. نباید اجازه داد که پروژه سرکوب و بازداشت صداهای مخالف در تراکم پیامهای هدایت شده انتخاباتی، توسط محافل امنیتی عملی شود. نشان دادن این مقاومت، حتی با تهیه طومار یا بیانیه، این پیام را به اقتدارگرایان میرساند که بازداشت و سرکوبگری برای حکومت هزینه خواهد داشت.

درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۲/۲۸/۱۳۸۷ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::