اگر اصلاح طلبان دوم خردادی پس از گذشت یک دهه به این نتیجه رسیدند که اصلاحات مُرد. اصلاح طلبان بیست و دوم خردادی پس از گذشت کمتر از بیست و چهار ساعت به این نتیجه رسیدند که راه تغییر از صندوق های رأی نمی گذرد ( ابطحی). البته نباید از یاد بُرد که این ترکیدن زود هنگام حباب اصلاح طلبی، نه نتیجه ی فرو ریزی توهمات صندوق رأی طلبی، بل نتیجه ی شوک ناشی از به اصطلاح کودتای انتخاباتی جناح هار رژیم بوده است. به همین علت است که اصلاح طلبان به رغم هراس سیاسی به ناچار به بازی کردن با کارت آتش سیاست خیابانی تن سپردند. بر همین پایه اصلاح طلبان خواهان حضور مهار شده ی رأی دهنده گان در خیابان ها شده اند؛ آن ها بخوبی دریافته اند که در شرایط فعلی تنها راه دست یابی آنان به پُست ریاست جمهوری، از برپایی صندوق های رأی بعدی که امیدوارند با حضور رأی دهنده گان در خیابان ها به ولی وقیح تحمیل کنند بدست خواهد آمد. اصلاح طلبان از رأی دهنده گان می خواهند با حضور مسالمت آمیز و قانونی خود در پشت بام و خیابان ها و با سر دادن شعارهایی مانند: مرگ بر دیکتاتور، الله اکبر، رأی من کجاست؟ میر حسین یا حسین، آنان را به قدرت برگردانند. نیروهای سرکوبگر ولایت وقیح نیز برای تثبیت کودتای انتخاباتی، وحشیانه به صفوف معترضان حمله می کنند و آنان را غرق در خون می کنند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر
برای ارسال نظر : بعد از نوشتن نظرتان در انتخاب نمایه یک گزینه را انتخاب کنید در صورتی که نمیخواهید مشخصات تان درج شود " ناشناس" را انتخاب نموده و نظر را ارسال کنید در صورت مواجه شدن با پیغام خطا دوباره بر روی دکمه ارسال نظر کلیک کنید.
مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين آمیز باشد درج نميشوند.