لیلا سلطان پناه / جايگاه زن در دنيای امروز

زن و جايگاه ان در دنيای امروز بخصوص در دنيايی که هر کس ديد و تعريف متفاوتی از ان دارد من می خواهم از جامعه شروع کنم که خودم در ان تمام ناعدالتی ها و نابرابری ها را در مورد زنان حس و لمس می کنم در جامعه ای که ما زندگی می کنيم به حکم اينکه در يک بخشی از جهان بدنيا امدم که اسلام و دين در ان است بايد به جبر بر طبق قوانين ان زندگی کنيم .بدون برخورداری از کوچکترين حق و حقوق انسانی محروم از داشتن آزادی برای گرفتن حق خود در جامعه.زنی که از طلوع افتاب در اشپز خانه کار می کند . زنی که نه حقوقی در جامعه دارد نه در دولت و حکومت حقوقی دارد نه دارای حقوقی در خانواده است . در اين موقعيت زن چه ميزان اگاهی طبقاتی می تواند کسب کند ؟ در حقيقت در چنين وضعيتی زن نمی تواند قادر باشد که از خود عقيده و نظری ابراز کند چرا که کليه امور او تحت فرمان و اراده جامعه و اطرافيان می باشد . اری اگر ما در جامعه ای اينچنينی متولد شده ايم گناهی نداريم اما چرا نگرش جامعه و حکومت و افراد ان بايد در مورد انسان های اينگونه ناعادلانه باشد چرا از ديد اين حکومت زن هيچ کاری نمی تواند انجام بدهد و هميشه بايد سرزنش و سرکوب شود و حق برخورداری از کوچکترين حقوق انسانی را ندارد و حرف اول و اخر را بايد هميشه مرد برند . تنها برتری و تفاوت مرد با زن در توان و قدرت فيزيکی است در غير اين صورت زنان نيز در تمام عرصه های سياسی و اجتماعی و اقتصادی می تواند پا به پای مرد در جامعه پيشرفت کند .اما متاسفانه نظام مرد سالاری هميشه باعث ترقی و پيشرفت زنان شده است و حتی در شخصی ترين مسايل انسانی نظير پوشش زنان قدرت نمايی می کند و حق انتخاب شخصی را از زن سلب می کند.در چنين جوامعی زن حق ندارد که در بيرون از خانواده کار کند و روی پای خود بايستد و او را وادار می کنند که هميشه وابسته به ديگران باشد از نظر واقعی و ذهنی کاری می کنند که مرد ها محورند و زن ها حول ان محور .و نتيجه اين فشار تضاد نابرابری جامعه ای است که روزانه دهها زن به دلايل مختلف خودکشی و خودسوزی می کنند حکومت و جامعه اضافه بر اين موارد و نابرابری ها ی انسانی روزانه مادران و خواهران و دخترانمان را در زندان ها شکنجه می کنند و مورد تجاوز قرار می دهند و سنگسار و به دار می اويزند و هم اکنون نيز بسياری ديگر را در راه رو های سنگسار به انتظار اجرای حکم نگه داشته اند.چه بسيار زنانی که در شعله های قوانين ارتجاعی و زن ستيز سوختند .زنان را شلاق می زنيد حق و حقوق انسانی انهارا پايمال و لگد کوب می کنيد تا از سايه تان به خود بلرزند اما هشدار ! اين زنان مانند فنر از جای می جهند و روزی حق خود را می گيرند و صورت تان را خون الود خواهند کرد .در اين دنيای پر از محروميت و استثمار زن نه تنها به عنوان يک فروشنده نيروی کارش بلکه به عنوان يک مادر بلکه به عنوان يک زن مورد ستم و سرکوب قرار می گيرد.ما ديگر سکوت نخواهيم کرد ما در حال خلق جهانی ديگری هستيم و گام هايمان را متحد وصفوف مان را گسترده تر می کنيم و جهان ديگری خلق می کنيم .جهانی که ستم از وجودش رخت بر بسته باشد .ما ديگر سکوت نخواهيم کرد و به اين جامعه و حکومت نابرابر می فهما نيم که ما نيز به عنوان انسان حق داريم که خواسته ها و ارزوهايمان را بر زبان بياوريم و به انها جامه عمل بپوشانيم .اينها جلوه های از افق های ماست , که بايد در دسترس ميلونها زن ستم ديده قرار گيرد افقی که به ما اميد می دهد , افقی که به ما شجاعت و قدرت می بخشد تا بتوانيم با مبارزات اگاهانه خود اينده ای فارغ از هرگونه ستم و استثمار طبقاتی را خلق کنيم.ما از توفان گذشتيم و اب ديده شديم , بذر رهای می کاريم , تا نهال ها و درختان سر سبز اينده را نويد ازادی بدهند که ازادی متعلق به همه افراد جامعه است .پرچم رهای کامل را زمانی به احتزاز در خواهيم اورد که حتی يک زن اسير ستم و استثمار بر روی اين کره خاکی نباشد .

درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۲/۱۱/۱۳۸۷ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::