فرشيد شکری / سوء تغذیۀ کودکان ايرانی(در حاشیۀ هشدار کارشناسان مسائل پزشکی)

هر انسانی با شنيدن و ديدن اخبار ناگواری همچون کشته شدن مردم غير نظامی بر اثر جنگ يا عمليات های تروريستی، مرگ به دليل نداری و کمبود مواد غذايی و... به سختی منقلب می گردد و سراپای وجودش پر از تنفر می شود. نفرت از بابت زندگانی فلاکتباری که طبقات حاکمه برای بشريت آفريده اند. نفرت از جهانی که به جهنم آدميان مبدل گشته، و هر روز بيش از روز قبل از آنان قربانی می گيرد.

ديگر در اين دوران آمار گسترش فقر، گرسنگی، سوء تغذيه، تلفات ناشی از جنگ های امپرياليستی و اعمال تروريستی بعضی از دولت ها، و جريانات بنيادگرای (Fundamentalist) مذهبی در سایۀ هژمونی سرمايه داری، ابداً قابل قياس با دوره های گذشته نيست. تازه بايد علی رغم اين درجه از رشد علم و تکنولوژی در رشته های پزشکی، داروسازی و بهداشت؛ باز ناظر شيوع گاه و بيگاه بيماريهای مهلک به ويژه در ممالک موسوم به جنوب باشيم!

هر ساعت عکس ها و فيلم های متعددی از سيه روزی توده های زيردست جوامع بشری بر صفحۀ تلويزيون ها يا تارنماهای اينترنتی به معرض نمايش گذاشته می شوند. اين تصاوير دلخراش که قلب ميليون ها بيننده را می فشارند، اما توسط ميديا و رسانه های سمعی و بصری بورژوازی، و ژورناليست های مزدور تماماً بی اهميت و يا طبيعی قلمداد می شوند. انگار هيچ اتفاقات مهمی روی نداده اند يا در شرف وقوع نيستند؛ گويی اين آلام لازمۀ حيات و از اجزای لايتجزای زندگی اند. بزعم اينان، همانند دنيای وحوش قويترها لايق زيستن اند و ضعيف ترها مستوجب تکه و پاره شدن! تلخ تر از اينها، مشاهدۀ فيگور صلح طلبی و انساندوستی صاحبان سيم و قدرت، و نمايندگان سياسی آنها در نهادهای وابسته به سازمان ملل است. ترتيب دادن گردهم آيی ها و جلساتی تحت عنوان حفظ صلح و ثبات در جهان، مقابله با نقض حقوق بشر، خيرات و نيکوکاری يا جمع آوری کمک برای گرسنگان جهان، حال آدم را بهم می زند. هراز گاهی هم انسان با استماع اخباری در ارتباط با نصايح درس خواندگان بورژوازی به توده های فقير و ستمکش در مورد مصرف مواد غذايی، به سختی آزرده می شود.

چندی پيش تعدادی از کارشناسان امور پزشکی در ايران در بارۀ کمبود روی و ويتامين های ديگر در بدن کودکان هشدار دادند. شبکۀ خبر سيما گزارش داد: « تعدادی از محققين و دانش پژوهان کشور با بررسی نمونۀ خون ۲۱۴ کودک در بدو ورود به دبستان متوجه شدند، ميزان ريز مغذی روی در خون شمار قابل توجهی از اين کودکان بمراتب کمتر از حد نرمال است. در ادامۀ اين گزارش تصريح شده است: « ريز مغذی روی در رشد جسمی و تکامل مغزی کودکان نقش بسزايی دارد و کمبود اين عنصر با اهميت يکی از عوامل اصلی کوتاه قدی در بين کودکان محسوب می شود ». اين متخصصين در گزارش خود از لزوم خورانيدن انواع آبزيان به کودکان جهت تأمين روی در بدن آنها سخن گفته اند.

با قبول هشدارهای جدی کارشناسان مسائل پزشکی و علوم تغذيه، سئوال اينست که خانوارهای کارگری و کم درآمد چگونه خواهند توانست مصرف آبزيان را در برنامۀ غذايی کودکانشان بگنجانند؟ پزشک ها در حالی استفاده از گوشت ماهی و ميگو را توصيه می کنند که بهای اين محصولات در بازارهای کشور شديداً افزايش يافته است.

طبق گزارشات منتشره، بهای هر کيلو ماهی جنوب در فروشگاههای زنجيره ای "رفاه" وابسته به شهرداری تهران، حدود ده هزار تومان است! آيا با توجه به گرانی سرسام آور اقسام کالاهای ضروری، بالارفتن هر روزۀ قيمت ها و ناچيز بودن سطح دستمزدها که روز بيست و يکم اسفند " شورايعالی کار" حداقل دستمزد سال هشتاد و هشت را مبلغ ۲۷۴۵۰۰ تومان اعلام کرده است، امکانی برای فقرا و محرومين کشور هست تا چنين فرآورده هايی را تهيه کنند؟! « حقا نفس اينان از جای گرمی برمی آيد ».

بيشتر مردم ماهها قادر به خريد گوشت قرمز و مرغ نيستند، چه برسد به ماهی يا ساير آبزيان؟! اينروزها مصرف چنين خوراکی هايی برای طبقۀ کارگر و مزدبگير رويايی بيش نيست. اين نوع محصولات [تجملاتی] سالهاست تنها بر سر سفرۀ متمولين و توانگران يافت می شوند، و نيز خوراک گربه ها و سگ هايشان است. لازم به يادآوری است، در هفته های اخير پژوهشگران حوزۀ اقتصاد خط فقر را برای يک خانوادۀ چهار نفره در شهرستانها هفتصد و هشتاد هزار تومان و در تهران حدود يک ميليون تومان برآورد کردند و پيش بينی می شود در اوايل سال جديد (۱۳۸۸ ه. ش.) به سبب کاهش درآمدهای نفتی و بدينسان کسری بودجۀ دولت، تداوم سياست های ضد کارگری کارفرمايان و رژيم آنها، و بحران جهانی اقتصاد سرمايه داری خط فقر در شهرستانها از مرز هشتصد هزار تومان و در پايتخت از مرز يک ميليون تومان عبور کند! همچنين مدتی قبل روزنامه ها و نشريات داخلی از نرخ بيست و شش درصدی تورم خبر دادند.

در همين گزارشات به نقل از سخنان علی عسگری معاون اقتصادی معاونت برنامه ريزی و نظارت راهبری رييس جمهور نوشته شده بود: « بيش از چهارده ميليون نفر از جمعيت ايران زير خط فقر قرار دارند ». در مقابل کارشناسان معتقدند اين آمار شامل کسانی است که در فقر مطلق زندگی می کنند و ميزان فقرا در کشور رقمی بيش از پنجاه درصد می باشد. شايان ذکر است بدنبال پخش خبر مربوط به مطالعات و تحقيقات اقتصاد دانان، دولت پاسدار احمدی نژاد در اسفند ماه جاری اعلام کرد که جهت کاستن از فشار افزايش قيمت مايحتاج عمومی، به بخشی از نيازمندان يعنی خانواده های مدد گيرنده از کميتۀ امداد و سازمان بهزيستی، و نه همۀ محرومين کشور، بن های خريد سی و شش هزار تومانی تعلق خواهد گرفت!

هرچند اظهارات برخی از مقامات جمهوری اسلامی و بررسی های صورت گرفته از طرف دانش آموختگان کشور پيرامون فقر و تورم موجود در جامعه کمتر از آمار و ارقام واقعی است، ليکن با مبنا قرار دادن خود اين اطلاعات ناقض، به روشنی درمييابيم که در ماه های آينده سرريزهای نابرابريهای اقتصادی به شدت افزايش می يابند و انتظار ميرود تا در سال آتی موقعيت اقتصادی طبقۀ کارگر و توده های تنگدست ايران بازهم دشوارتر شود. حتی اگر تمهيد جديد احمدی نژاد و کابينه اش عملی گردد و به عده ای از ساکنين بی بضاعت ايران آن کمک های ناچيز داده شود، اين "حاتم بخشی" دولت باری از دوش آنان که هر روز توان خريدشان مثل ساير خانواده های متعلق به لايه های ضعيف جامعه پائين تر ميرود، برنخواهد داشت؟

بنابراين با در نظر داشتن اين حقايق اخطار کارشناسان مسائل پزشکی راجع به سوء تغذیۀ کودکان ارزشی ندارد. کودکان و نونهالان فقير ايران مثل هم سن و سالان خود در تمامی جوامع بشری قربانی نظام استثمارگر سرمايه داری اند. تا اين سيستم اقتصادی در دنيا از بين نرود عقب ماندگی جسمی، ذهنی، و مرگ و مير ناشی از سوء تغذيه يا گرسنگی گريبان کودکان طبقۀ کارگر را در همۀ ممالک جهان رها نخواهند ساخت.

اگر اين طبيبان و متخصصين برای يک لحظه خود را جای والدين کودکان تهی دست جامعه می گذاشتند، آنگاه احتمال داشت درعوض رهنمود دادن به فقرا يقۀ مقامات اجرايی و رهبران رژيم را می گرفتند و به اين رياکاران و سالوسان ضد انسان و انسانيت می گفتند، شما داريد زندگی اکثريت ساکنين اين کشور (طبقۀ کارگر) را به ورطۀ نابودی می کشانيد. اما شايد اين توقع زيادی از کسانی باشد که خبری از شکم های گرسنه ندارند. نتيجتاً خود ما کارگران و زحمتکشان ميبايستی به فکر دلبندانمان باشيم.

رنج نداری، بيماری های مربوط به کمبود ويتامين، کارتن خوابی، کار کودک و... هيچگاه حل و فصل نمی گردند مگر اينکه با همۀ قوا عليه شرايط حاکم دست به اعتراض بزنيم. فقط با باور به نيروی طبقاتی خود، مبارزۀ متحدانه و تشکل يابی ما مسير بهتر شدن وضعيت معيشتی تا رسيدن به قدرت سياسی، و برچيدن کامل روابط استثمارگرايانه و ظالمانۀ فعلی، هموار می شود.
پانزدهم مارس ۲۰۰۸

درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱/۰۷/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::